Στέφανος Τζανάκης

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε τον Σεπτέμβριο του 2015 ένα ηγεμονικό 35,4% για να προτείνει μία κυβερνητική συνεργασία στο μικρό ΠΑΣΟΚ του 6,28% - έστω και για να το εκθέσει - επέλεξε την σιγουριά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου. Μία συνεργασία για την οποία ουδέποτε έκανε έστω και μία στοιχειώδη αυτοκριτική, ούτε αυτός, ούτε τα στελέχη του. Και όταν οι Πρέσπες διέλυσαν εκείνο το προξενιό, τα περισσότερα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ επέλεξαν να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου προφανώς ένιωθαν άνετα, πολιτικά και ιδεολογικά.

Σήμερα, ο διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα έχει κάνει την συμβίωση των στελεχών των ΑΝΕΛ με τους εναπομείναντες του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα πιο άνετη – αν εξαιρέσει κανείς κάποιες εξάρσεις σε θέματα δικαιωμάτων, ο λόγος του Στέφανου Κασσελάκη εκφράζει περισσότερο την Έλενα Κουντουρά παρά την Όλγα Γεροβασίλη.

Ποια «Ενωμένη Κεντροαριστερά», λοιπόν; Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί «εκβιαζόμενο» τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ επειδή αποκαλύφθηκε ότι τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ, σε τι διαφέρει από τον κ. Καμμένο ο οποίος κάνει αναρτήσεις ότι όταν μαθευτεί ο λόγος της παρακολούθησης – υπονοώντας ότι ο ίδιος τον γνωρίζει – τότε ο κ. Ανδρουλάκης θα ψάχνει τρύπα να κρυφτεί;

Καμία διαφορά δεν έχουν – και είναι απορίας άξιον πώς ο κ. Κασσελάκης δεν έχει αμελήσει να καλέσει τον κ. Καμμένο να τον βοηθήσει, έστω σε θέματα κατασκοπείας και άλλων συναφών λειτουργημάτων.

Φυσικά, ο κ. Κασσελάκης δεν θέλγεται από την ιδέα της «Ενωμένης Κεντροαριστεράς», όπως ο προκάτοχός του και κάποια από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν την ιδέα της συνεργασίας ως έναν τρόπο για να κάνουν bypass στον πρόεδρό τους. Ο άνθρωπος θέλει ένα δικό του κόμμα, με δικά του στελέχη και δικούς του ψηφοφόρους – απλά πράγματα.

Προφανώς, τέτοιες κινήσεις έρχονται ως συνέχεια εκείνων των «μαγικών» προεκλογικών κινήσεων του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ζητούσε την ψήφο των πολιτών για να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ – που δεν ήθελε – με την ανοχή του ΚΚΕ – που δεν ήθελε – και την πιθανή συμμετοχή του ΜεΡΑ25. Μόνον τη Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν προσκαλούσε – και το έκανε μετεκλογικά ο κ. Κασσελάκης. Τραγέλαφος…

Ήταν εκείνες οι «μαγικές» κινήσεις που έστειλαν χιλιάδες ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στο σπίτι τους και άλλες τόσες – κι ακόμα περισσότερες - χιλιάδες ψηφοφόρων του Κέντρου στη Νέα Δημοκρατία, για να γλυτώσουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Κι αν η ΝΔ συγκράτησε ένα σημαντικό ποσοστό στις ευρωεκλογές – όπου παραδοσιακά το κυβερνών κόμμα λαμβάνει μήνυμα – το οφείλει στο ότι κάποιες δημοσκοπήσεις έδιναν δυναμική ακόμα και για 20% στο κόμμα του κ. Κασσελάκη.

Γιατί λοιπόν οι ψηφοφόροι απαντούν σε τόσο υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις υπέρ της «Ενωμένης Κεντροαριστεράς»; Είναι απλό – τι απάντηση θα πάρεις αν βάλεις σε έναν άνθρωπο το δίλημμα «καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και ασθενής; Την προφανή…

Όσοι νιώθουν κεντροαριστεροί προφανώς θα ήθελαν ένα μέτωπο απέναντι στην κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη και όσοι είναι ψηφοφόροι της ΝΔ θα ήθελαν έναν αντίπαλο που θα τους έκανε να την ξαναψηφίσουν. Όπως τραγούδησε ο Διονύσης Σαββόπουλος «ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον Σατανά»...