Σωτήρης Χιωτάκης

Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι σίγουρα ανακουφιστικό: όχι μόνο για όσους ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα! Μην αυταπατάσθε, ο Αλέξης κατά βάθος δεν ήθελε να κυβερνήσει. Όχι ότι γενικά δεν θέλει να κυβερνήσει, αλλά γνωρίζει σε αυτήν τη συγκυρία ότι η χώρα θα εκτροχιαζόταν σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ - ίσως γιατί και η Ευρώπη δεν δείχνει έτοιμη για ένα τέτοιο σοκ.

Προφανώς, το αποτέλεσμα, λοιπόν, έχει ανακουφίσει και τους Ευρωπαίους, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι τουλάχιστον κέρδισαν χρόνο για να βρουν λύσεις και να πείσουν τη Μέρκελ ότι αυτό το μοντέλο δεν βγαίνει.

Χρόνο κέρδισε και η Ελλάδα - εκτός αν οι πολιτικοί μας αρχίσουν να τον κατασπαταλούν αυτές τις ημέρες σε ανούσιες ζυμώσεις και κινήσεις που εξυπηρετούν απλά και μόνο τις εντυπώσεις.

Ο λόγος - πιστεύω- που φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι άλλος από το ότι κάποιοι άνθρωποι έγραψαν με πάθος όλο αυτό το διάστημα αυτό που πίστευαν ότι είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα.

Αυτό που πρέπει να γίνει για την χώρα, με λίγα λόγια, καθώς το έθνος θα πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές, όπως είπε και ο ποιητής.

Θεωρώ ότι αυτά τα δύο χρόνια που γράφω ανελλιπώς για εσάς και που είχα την τιμή να διευθύνω τα ηλεκτρονικά μέσα του Πρώτου Θέματος έγραψα πάντα αυτό που θεωρούσα πως είναι αλήθεια. Δεν είχα την αξίωση να συμφωνήσετε μαζί μου, απλώς να με διαβάσετε και να με κρίνετε όσο μπορείτε πιο καλόπιστα.

Δύο χρόνια έγραφα με πάθος κατά του Μνημονίου. Το θεωρούσα ό, τι πιο λανθασμένο και καταστροφικό έχει ποτέ εφαρμοστεί ως πολιτική σε αυτήν την χώρα. Εκ του αποτελέσματος αλλά και εξαρχής ήταν ολέθριο λάθος, όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ήταν σωτηρία.

Όμως, άλλο τόσο ολέθριο λάθος θα ήταν μία έξοδος από το ευρώ. Θα ήταν, μάλιστα, ένα λάθος χωρίς επιστροφή γιατί, ειλικρινά, πιστεύω ότι για την χώρα θα σταματούσε ο χρόνος.

Για αυτό και πήρα ξεκάθαρα θέση - ως πατέρας δύο κοριτσιών που στα 45 του εργάζεται περισσότερο παρά ποτέ αγωνιώντας για το αύριο, αλλά και ευγνωμωνόντας την τύχη που τον έχει φέρει σε καλύτερη μοίρα από πολλούς συμπολίτες μας που έχουν στερηθεί το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή.

Με κριτήριο την αναζήτηση της αλήθειας - ίσως και επειδή οι σπουδές μου ήταν στη Φιλοσοφία - πορεύθηκα και έγραψα με πάθος όλο αυτό το διάστημα. Δεν αποκλείω να έχω αδικήσει κάποιους μέσα σε εκατοντάδες άρθρα και σε εκατομμύρια λέξεις. Απολογούμαι για αυτό.

Αλλά ήμουν πάντα ειλικρινής. Και θα είμαι και τώρα, πάνω σε αυτό το ορόσημο, με μία προτροπή από - αν θέλετε - μια εμπειρία ζωής: πολεμήστε με όλη σας τη δύναμη για την αλήθεια. Είτε είστε ο Αντώνης Σαμαράς, είτε ο Αλέξης Τσίπρας είτε ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να σηκωθεί κάποτε ξανά αυτή η χώρα. Και για να κοιτάξουμε τα παιδιά μας και τους νέους στα μάτια...

Σας ευχαριστώ, να είστε καλά...