Ξενοδόχοι και τιμές

Μια πολύ βασική αρχή του επιχειρείν παγκοσμίως (και ιστορικά) είναι να μπορεί όποιος ασχολείται με αυτό να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα της αγοράς. Σε περίοδο πολυετούς κρίσης μάλιστα -όπως συνέβη την προηγούμενη δεκαετία στην Ελλάδα- δυστυχώς απαιτήθηκε η προσαρμογή ακόμα και των απλών εργαζομένων, μισθωτών ή και συνταξιούχων, στη σκληρή πραγματικότητα.

Σήμερα, λοιπόν, στην Ελλάδα (αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο) περνάμε μια από τις πιο βίαιες οικονομικές κρίσεις της Ιστορίας, αφού η δουλειά έπεσε ακόμα και στο μηδέν για κάποια περίοδο για εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις (στο lockdown), ενώ και το υπόλοιπο καλοκαίρι ειδικά για όσες ασχολούνται με τον τουρισμό ο τζίρος τους δεν θα ξεπεράσει το 15%-30% σε σχέση με το 2019.

Πώς γίνεται, λοιπόν, σχεδόν όποιον ρωτήσεις γύρω σου για τις φετινές τιμές στα ξενοδοχεία να σου απαντά ότι τις βρίσκει ίδιες ή και αυξημένες σε σχέση με πέρυσι; Δυστυχώς -σύμφωνα με το ρεπορτάζ και όχι με τις απλές μαρτυρίες πολιτών- αυτή μοιάζει να είναι η εικόνα κυρίως σε καταλύματα των νησιών, οι ξενοδόχοι που έχουν δωμάτια ή και ενοικιάζουν σπίτια ζητούν, αν όχι ίδιες τιμές με πέρυσι, ελαφρά χαμηλότερες.

Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν όλοι από αυτή την -ακατάληπτη για τη συγκυρία- τιμολογιακή πολιτική. Οι Ελληνες πελάτες «κλωτσάνε» και είτε δεν κλείνουν από τώρα τις διακοπές τους, είτε αντιπροτείνουν πολύ χαμηλότερες τιμές και δεν στέλνουν προκαταβολές, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούν τους ξενοδόχους. Οι δε ξενοδόχοι απογοητεύονται, εκνευρίζονται και εξοργίζονται με τους Ελληνες πελάτες, αλλά και με το κράτος (φταίει για όλα, ως γνωστόν), με τη... μοίρα και με το κακό το ριζικό τους.

Τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου, είναι απλά, το φαινόμενο είναι συγκυριακό και βασικά είναι η χρονιά τού «ό,τι πάρεις», «το αφεντικό τρελάθηκε και ξεπουλάει» και ό,τι άλλο επικοινωνιακό μπορεί κανείς να σκεφτεί για να σώσει την παρτίδα για φέτος, κι εδώ είμαστε να πάμε παρακάτω. Του χρόνου, με τη βοήθεια της επιστήμης, ο κορωνοϊός δεν θα υπάρχει, ενώ ο ήλιος, η θάλασσα, τα κλαμπ και η χωριάτικη σαλάτα θα παραμείνουν εν Ελλάδι.

Σε όλο τον κόσμο και στις πιο προηγμένες αγορές, όπως η Αμερική, όταν τελειώνει η σεζόν, ό,τι προϊόν και να πουλάει κανείς (εδώ η σεζόν είναι λειψή από την αρχή), κάνει απίθανες εκπτώσεις. Εδώ, άραγε, οι δικοί μας οι ξενοδόχοι τι κοιτάνε; Τι περιμένουν, να... καταστραφούν με αξιοπρέπεια; Κάτι σαν «πέσαμε με το κεφάλι ψηλά»; Και για ποιο λόγο;

Το ίδιο φυσικά θα πρέπει να ισχύσει για όλους τους κλάδους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα πληρότητας, ακόμα και για τις ίδιες τις αεροπορικές εταιρείες ή τα καράβια που φυσικά όταν είναι γεμάτα στη θερινή περίοδο μπορεί να χρεώνουν... όσο θέλουν, αλλά δεν θα ήταν λάθος πολιτική ή λάθος εμπορικό μήνυμα να κάνουν και το αντίθετο, αντί να πετάνε ή να ταξιδεύουν άδεια.

Πολύ περισσότερο, οι ξενοδόχοι θα μπορούσαν με τη βοήθεια του κράτους και των εκπροσώπων τους (ΣΕΤΕ) να δημιουργήσουν μια μεγάλη καμπάνια και να διαφημίσουν μεγάλες προσφορές για τον εσωτερικό τουρισμό. Αν περιμένουν να γεμίσουν από τους ξένους, πολύ φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουν ποτέ, ακόμα κι αν ρίξουν γι’ αυτούς ειδικά τις τιμές, αφού το πρόβλημα είναι κυρίως η μετακίνηση για φέτος και όχι μόνο η οικονομική δυσχέρεια, η οποία φυσικά απλώνεται παγκοσμίως.