Ζήσε, Μάη μου…

Οπως έδειξε το πολύ πρόσφατο παρελθόν, τα Χριστούγεννα του 2019... μια ίωση που ξεκίνησε από μια λαϊκή αγορά της Κίνας κόντεψε να διαλύσει όλο τον κόσμο.

Λοιπόν, το κρίσιμο σημείο που τέμνονται οι δύο χρονιές είναι το γεγονός της αλλαγής Προέδρου της Αμερικανικής Δημοκρατίας, το οποίο και αναμένεται να επιφέρει κατ’ αρχήν μια σημαντική εξέλιξη στην Ευρώπη. Να τελειώσει τον ουκρανορωσικό πόλεμο, στον οποίο φυσικά έχουν εμπλακεί όλη η Ευρώπη και η Αμερική, είτε με την παροχή όπλων, είτε με τις οικονομικές επιπλοκές που αυτός έχει. Ο ακριβής χρόνος εκεχειρίας δεν είναι απολύτως γνωστός, αλλά προεξοφλείται για το πρώτο εξάμηνο του νέου έτους.

Δυσκολότερο είναι να τερματιστεί ο πόλεμος της Μέσης Ανατολής, αλλά και αυτός θεωρείται βέβαιον ότι κάποια στιγμή, εντός του νέου χρόνου, θα λήξει με το έναν ή τον άλλον τρόπο, αν και στην περιοχή το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο.
Αν επαληθευτούν αυτές οι εκτιμήσεις, αρχικώς η πρώτη για τον ευρωπαϊκό πόλεμο, μια σειρά από σοβαρά οικονομικά ζητήματα θα μπουν σε σωστό δρόμο, το ενεργειακό πρόβλημα κατ’ αρχήν, ενώ ας ληφθεί υπόψη ότι η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα εκκινήσει δουλειές πολλών δισ. δολαρίων στην ευρύτερη περιοχή.

Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ σύντομα θα έχει να επιλέξει μεταξύ ποιων ηπείρων θα επιβάλει δασμούς, όπως έχει προαναγγείλει, και πώς αυτό θα επηρεάσει, φυσικά, όχι μόνο τη δική τους, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Θα τα βρει με την Ευρώπη άραγε και θα «επιτεθεί» οικονομικά στην Κίνα ή στην Ινδία; Πολλά και μεγάλα τα ερωτήματα για όλο τον κόσμο, με δεδομένο μάλιστα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει έναν ειδικό τρόπο σκέψης και αντίδρασης.

Στα καθ’ ημάς, η χώρα μπαίνει στο 2025 έχοντας τρία μεγάλα πλεονεκτήματα. Πρώτον, υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από τους μέσους όρους της Ευρωζώνης, αλλά και ευρύτερα της Ε.Ε., γεγονός που δημιουργεί θετικό αντίκτυπο στις διεθνείς αγορές και αυτό αντικατοπτρίζεται και στα spreads των ελληνικών χρεογράφων.

Δεύτερον, οποιαδήποτε εκλογική δοκιμασία, είτε εθνικές εκλογές, είτε άλλες κάλπες, θα συμβεί κάποια στιγμή το 2027, πιθανότατα από την άνοιξη και μετά. Πολιτικά αυτό σημαίνει για τους φίλους και τους εχθρούς της κυβέρνησης και προσωπικά του Μητσοτάκη «ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι».

Και τρίτον, ακόμα όμως και όταν φτάσει εκείνη η ώρα των εκλογών, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει υποστεί και θα υποστεί ακόμα μεγαλύτερη φθορά από την καθημερινότητα -κυρίως την ακρίβεια-, ο κόσμος θα πρέπει να επιλέξει. Μεταξύ σταθερότητας που παρέχει με τα λάθη του το κυβερνών σχήμα και ενός ερμαφρόδιτου θνησιγενούς συμμαχικού σχήματος της Ν.Δ. με τον Ανδρουλάκη ή με τους γραφικούς ακροδεξιούς.

Περιπέτεια δηλαδή χωρίς εμφανή κατάληξη, αλλά εν πάση περιπτώσει όλο αυτό το ζήτημα είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν ότι θα απασχολήσει τη χώρα από το 2027 και μετά. Γι’ αυτό και το τρίτο και βασικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι η πολιτική της σταθερότητα για τουλάχιστον δύο χρόνια ακόμα, κάτι το οποίο γνωρίζουν και οι κακομαθημένοι εγχώριοι ολιγάρχες που περιστασιακά αντιδρούν σε ό,τι δεν τους βολεύει, αλλά μετά ξαναγυρίζουν στη «μεγάλη και σίγουρη αγκαλιά του κράτους και της εξουσίας».

Αν, λοιπόν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσέξει τις επιλογές του το επόμενο χρονικό διάστημα και όπου χρειαστεί παρέμβει με αναγκαίες διορθώσεις στο κυβερνητικό σχήμα, έχει πολλή και σοβαρή δουλειά να κάνει, πρωτίστως με την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, και εξίσου καλές πιθανότητες να ανακτήσει σχεδόν το σύνολο των εκλογικών του ποσοστών του 2023.