Τάσος Καραμήτσος

Ούτε που κατάλαβαν τι συνέβη με τις ελληνικές τράπεζες, ούτε που φαντάζονται τι θα συμβεί τους επόμενους 12 με 18 μήνες οι πολιτικοί.

Ούτε που συνειδητοποιούν και οι επιχειρηματίες τι έρχεται, από τους μεγαλόσχημους που χρωστούν δισεκατομμύρια ευρώ και κάνουν τους αδιάφορους έως τους χιλιάδες «Αγανακτισμένους Συριζαίους» της πλατείας Συντάγματος, που από ανάγκη ή άποψη δεν πληρώνουν ποτέ ούτε μια δόση του δανείου τους.

Η αφορμή για τη σημερινή αρθρογραφία είναι η αποχώρηση του Σάλλα. Τραπεζίτης με βαθιά γνώση της οικονομίας, της κανονικής και της μακροοικονομικής (άλλο η μία, άλλο η άλλη, για να εξηγούμεθα). Και πολιτικοποιημένος τόσο όσο να μην ξεφεύγει από τα όρια της επιχειρηματικής λογικής που έμαθε στη δουλειά του μια ζωή, αλλά και να αντιλαμβάνεται ταυτοχρόνως πού πάει σήμερα το πράγμα στην ελληνική οικονομία διά της απώλειας των ελληνικών τραπεζών. Και φυσικά δεν θέλει να συμμετάσχει σε αυτό.

Πέρυσι τέτοια εποχή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ζαλισμένη και εξουθενωμένη από τα χάπια της πολιτικής έκστασης που την τάιζε το πρώτο εξάμηνο της θητείας της ο Βαρουφάκης, υπέγραψε ένα μνημόνιο που, μεταξύ άλλων, περιείχε μια-δυο σελίδες στα ψιλά, με τις οποίες η χώρα έχανε τις τράπεζές της. Προσέξτε, παρότι τα λεφτά των μνημονίων τα χρωστάμε εμείς οι Ελληνες ως χρέος. Σε δανείζω, μου τα χρωστάς και σου παίρνω όμως και την περιουσία σου δανεική (ως ενέχυρο) και αγύριστη. Αυτό έγινε με τις τράπεζες που λόγω δανεισμού ελέγχουν σήμερα πάνω από το 80% της ελληνικής οικονομίας. Η Τράπεζα Πειραιώς μάλιστα από μόνη της το 40%.
Ετσι, δίκην Ερντογάν, οι ξένοι δανειστές στέλνουν ένα σημείωμα ό,τι ώρα θέλουν χωρίς να τηρήσουν καμία διαδικασία απολύτως και εντέλλονται στην Ελλάδα τι και ποιον θέλουν στη διοίκηση των τραπεζών, δηλαδή της εθνικής οικονομίας, αφού όλα ελέγχονται στον ιδιωτικό τομέα από αυτές. Δείτε πώς καθάρισαν έναν υποψήφιο για μάνατζερ της Τράπεζας Πειραιώς ως απατεώνα, τον οποίο οι ίδιοι είχαν εγκρίνει με αυστηρότατες διαδικασίες λίγες μέρες πριν.
Ας είμαστε ρεαλιστές όμως, αν οι δανειστές ήθελαν να απελευθερώσουν την οικονομία από τα δεσμά της, να ανοίξουν δρόμο σε υγιείς μεγάλες πολυεθνικές που έρχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα, όπως γίνεται ας πούμε με τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, την ενέργεια κ.λπ., ουδείς ψόγος. Μακάρι να τα πάρουν όλα καλές και στέρεες ξένες εταιρείες, να βάλουν και Ελληνες συνεταίρους και να φτιάξουμε νέες θέσεις εργασίας.

Φοβάμαι όμως ότι εδώ... το κόλπο είναι μαύρο, κατάμαυρο και η νομή και διανομή του ελληνικού πλούτου γίνεται με όρους αφρικανικής χώρας. Θα παραδοθούν αξίες και κρυμμένες υπεραξίες πολλών δισ. ευρώ σε εξευτελιστικά τιμήματα αλλά και με μεθοδολογία που θυμίζει βρετανικές ή ολλανδικές αποικίες.

Ο Τσίπρας, κύριος υπεύθυνος της απόλυτης παράδοσης των πάντων, ασχολείται με την πολιτική του επιβίωση, τον εκλογικό νόμο-χάος, τη δραχμή 
κ.λπ. Ο Κυριάκος, ήρεμος και γαλήνιος, αναμένει την πρωθυπουργία, αλλά αλίμονο γι’ αυτόν αν δεν σκέφτεται ότι το άγριο αποτέλεσμα του περάσματος των τραπεζών σε επιθετικά «ανώνυμα» funds και τη διάλυση της μεσαίας επιχειρηματικής τάξης θα τα υποστεί αυτός και μόνο. Γιατί οι άλλοι θα έχουν φύγει.

ΥΓ.: Από αυτή τη σκληρή εικόνα που θα ξεκινήσει τους επόμενους μήνες θα δούμε πολλούς δήθεν σοβαρούς και άνετους επιχειρηματίες να διασύρονται από το νέο καθεστώς επί δικαίους και αδίκους. Κρατήστε το.