Τάσος Καραμήτσος

Ο πρώτος σταθμός που θα κρίνει το πότε θα πάμε στις κάλπες είναι το σημερινό δημοψήφισμα στα Σκόπια. Αν επικρατήσει (πράγμα δύσκολο) το «ΟΧΙ» ή σε περίπτωση που το «ΝΑΙ» είναι αδύναμο, με πολύ χαμηλή συμμετοχή, το καλό για τον Τσίπρα είναι ότι δεν θα αναγκαστεί να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών από την Ελληνική Βουλή, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα υποστεί περαιτέρω φθορά. Το κακό είναι ότι οι ξένοι δεν θα έχουν την ανάγκη του πια, άρα δεν θα του δώσουν αναβολή στην περικοπή των συντάξεων, άρα θα έχουμε εκλογές αρκετά πιο γρήγορα από τον Μάιο λογικά.

Αν στα Σκόπια επικρατήσει το «ΝΑΙ» (το πιο πιθανό), τότε η κυβέρνηση των Αθηνών θα προγραμματίσει την επόμενή της κίνηση, θα πάει στον επόμενο «πολιτικό σταθμό», που είναι το Eurogroup του Δεκεμβρίου, όπου θα αποφασιστεί τι θα γίνει με τις συντάξεις.

Οσο προχωράει το φθινόπωρο και έχουμε καλύτερη εικόνα της εξέλιξης της οικονομίας στην Ελλάδα τόσο τα πράγματα δυσκολεύουν. Χειρότερο το κλίμα στην οικονομία, ισχνότερη η κατανάλωση, μείζον το πρόβλημα στις τράπεζες που πάνε καρφί για νέα ανακεφαλαιοποίηση ως την άνοιξη, άντε βαριά μέχρι το καλοκαίρι. Αυτά όλα τα βλέπουν οι ξένοι οίκοι μαζί με την πολιτική αβεβαιότητα που δημιουργεί η προεκλογική περίοδος και τηρούν στάση αναμονής και δεν αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας όπως αναμενόταν. Πώς θα χαρίσουν λοιπόν οι Ευρωπαίοι δανειστές την περικοπή των συντάξεων στον Τσίπρα; Μπορεί να το κάνουν (και μακάρι) αλλά μάλλον θα του κόψουν από αλλού τις παροχές -μέσω των αντίμετρων- για να του... δώσουν κάτι.

Αν λοιπόν απλώς του «δώσουν κάτι» στις συντάξεις που δεν τον ικανοποιεί, ο πρωθυπουργός έχει δύο επιλογές. Ή θα κρατήσει τον λόγο του προς τους ξένους και ειδικά στους Αμερικανούς και θα περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών ή απλώς θα προκηρύξει εκλογές χωρίς περαιτέρω φθορά. Ούτε συντάξεις θα κόψει, ούτε το Μακεδονικό θα φορτωθεί. Διαλέγετε και παίρνετε τι από τα δύο θα κάνει.

Ο παλιός Τσίπρας άνευ ευθυνών και υποχρεώσεων θα επέλεγε ασφαλώς το δεύτερο, εκλογές και τέλος, με το λιγότερο δυνατό κόστος. Για να είμαι ειλικρινής, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές οποιοσδήποτε πολιτικός αυτό θα έκανε, αφήνοντας τις επώδυνες αποφάσεις στον επόμενο πρωθυπουργό.

Ο... νέος Τσίπρας, όμως, μπορεί και να σκέφτεται αλλιώς. Εδώ μας είπε προχθές από τη Νέα Υόρκη ότι «οι Αμερικανοί είναι οι καλύτεροί μας σύμμαχοι». Ποιος; Ο κύριος... Πρώτη Φορά Αριστερά! Μπορεί και να επιζητεί την ασυλία του -εν γένει- μέσω της συμφωνίας αυτής, κάτι σαν ένα συμβόλαιο τιμής με τους Αμερικανούς που θα τον ακολουθεί για πάντα στον βίο του. Βαρύ το τίμημα να ψηφίσεις κάτι στο οποίο εναντιώνεται ένας ολόκληρος λαός, αλλά ίσως το τίμημα για τον ίδιο να είναι βαρύτερο αν δεν το ψηφίσει. Ποιος ξέρει;