Τι μας ξημερώνει το 2019

Μετά από μια χρυσή δεκαετία για όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο (Ευρώπη και κυρίως Αμερική), αλλά και τις αναδυόμενες αγορές η ύφεση ξαναχτυπά την πόρτα της παγκόσμιας οικονομίας. Πασπαλισμένη με πολλή αβεβαιότητα στα γεωπολιτικά εξαιτίας της παρουσίας του πλέον αμφιλεγόμενου πολιτικού από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά Ντόναλντ Τραμπ.

Δεν είναι βέβαιο ότι επέρχεται η καταστροφή στην παγκόσμια οικονομία, όπως προαναγγέλλουν για την ερχόμενη διετία οι ξένοι οίκοι (βλ. αναλυτικά ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος»). Οπως δεν επιβεβαιώθηκαν εδώ και δέκα χρόνια τώρα οι προαναγγελλόμενες από τις ίδιες έγκυρες πηγές διορθώσεις της αμερικανικής αγοράς που δίνουν την τάση σε όλο τον κόσμο. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, από το 2010 και μετά, οι ειδικοί προέβλεπαν ότι έρχεται η πτώση των αμερικανικών χρηματιστηρίων και από τις 10.000 μονάδες έφτασε κοντά στις 27.000 μονάδες ο Dow Jones πριν ξεκινήσει η μεγάλη πτώση του, κυρίως αυτή του Δεκεμβρίου, που σε ποσοστά αγγίζει το Κραχ του 1929.

Οι σύντομες αυτές επισημάνσεις γίνονται όχι επειδή αναφερόμαστε σε ειδικούς ή οικονομολόγους, αλλά γιατί πλέον το τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί στην Ελλάδα έχει άμεση σχέση με την κίνηση της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας. Δεν γίνεται η διεθνής κοινότητα να πάει σε Αρμαγεδδώνα και εδώ εμείς... να περνάμε όμορφα παρά τις κυβερνητικές περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Μπούρδες λένε τώρα, όπως ανοησίες έλεγε και η κυβέρνηση Καραμανλή περί «θωρακισμένης οικονομίας» όταν ξεκίνησε η κρίση της Lehman Brothers το 2008.

Ολα επηρεάζονται από μια ύφεση, αλλά είναι άλλο να μας προκύψει μια διεθνής ελεγχόμενη ύφεση -μετά από δέκα χρόνια ανάπτυξη- η οποία θα κρατήσει 18-24 μήνες και άλλο μια παγκόσμια κατάρρευση αξιών, όπως φοβούνται πολλοί λόγω συνδυασμού γεγονότων (Τραμπ, Πούτιν, Κίνα, Ερντογάν).

Στη μικρή (αλλά... ακόμα πατρίδα μας!) Ελλάδα βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και για μία ακόμη φορά προ πολιτικής αλλαγής, όπως συμβαίνει από το 2010 που επιβλήθηκαν (λόγω δικής μας ανικανότητας και λαθών) τα μνημόνια. Και όταν πρόκειται για προεκλογική χρονιά τίποτα δεν εξελίσσεται ομαλά μέχρι να τελειώσουμε, μέχρι να προκύψει κυβέρνηση. Οσο μένουν αυτοί -που τελικά θα φύγουν- τόσο θα κάνουν ζημιά, ειδικά όταν πρόκειται για πολιτικούς αδίστακτους και επικίνδυνους όπως αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. Οσο πιο γρήγορα σχηματιστεί κυβέρνηση ισχυρή και σταθερή τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να οχυρωθεί η χώρα απέναντι σε μια διεθνή κρίση - αν έρθει.

Αν τελικά δεν εξελιχθεί σε παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά σε μια φυσιολογική και αναμενόμενη διετία διεθνούς ύφεσης, τότε η Ελλάδα θα ξανάχει την ευκαιρία με τολμηρές πολιτικές να πάρει μπροστά η ανάπτυξη. Αν μπορεί κάποιος από όλους όσους βλέπουμε σήμερα στην πολιτική σκηνή να κάνει κάτι, αυτός είναι ο Κυριάκος. Αλλά κι αυτός μέλλει να το αποδείξει ή να διαψεύσει τις λίγες ελπίδες που έχουν όσοι παλεύουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια... με τα θηρία. Οπου τα μεγαλύτερα και πιο επικίνδυνα θηρία είναι η φτώχεια και η ανεργία, ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία. Και φυσικά δεν διορθώνονται με παλαιοκομμουνιστικές συνταγές όπως αυτές που υιοθετούν οι κυβερνήτες μας. Ο καλός πατερούλης Αλέξης δίνει ένα ετήσιο αντίδωρο στους φτωχούς αφού ο «αριστεροφιλελέ» Τσακαλώτος έχει ξεπατώσει στους φόρους και τις εισφορές όλη τη σκληρά εργαζόμενη Ελλάδα.

Δεν μαζεύει ένα κράτος λεφτά (από φόρους) για να δίνει ένα δώρο κάθε χρόνο έστω και σε συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Αυτά τα λεφτά τα μαζεύει για να τα κάνει δουλειές γι’ αυτούς και άλλους πολλούς συνανθρώπους μας, που με τη σειρά τους θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές ευημερίας στην κοινωνία.

ΥΓ.: Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη του Ζολτ Ντάρβας, επικεφαλής οικονομολόγου του Ινστιτούτου Οικονομικών Αναλύσεων Bruegel των Βρυξελλών. Ο γνωστός αναλυτής λέει ότι υπήρξαν τεράστιες αποτυχίες στον σχεδιασμό των μνημονίων, από τους δανειστές με λάθος εκτιμήσεις και αργοπορίες. Για να μην αδικούμε μόνο τους δικούς μας.