Θανάσης Μαυρίδης

Περί αυτού πρόκειται κι ας καμώνονται όλοι εδώ ότι κάτι κάνουν. Οι αποφάσεις για την ελληνική υπόθεση λαμβάνονται στο εξωτερικό, για μας και χωρίς εμάς. Ετσι συνέβαινε κι έτσι θα συμβαίνει... 

Το ερώτημα είναι αν αυτή τη φορά θα σκοντάψει κάπου το πράγμα και θα σπάσει έτσι η γνωστή αλληλουχία των γεγονότων. Ξέρετε, αυτής της αλυσίδας που ξεκινάει με τη σκληρή διαπραγμάτευση και τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής πλευράς για να καταλήξει σε ένα τελεσίγραφο του μικρού Eurogroup. Οι πιθανότητες για να συμβεί κάποιου είδους ατύχημα είναι μικρές. Εκτός κι αν ο δόκτωρ Σόιμπλε αποφασίσει να μας παίξει κάποιο άσχημο παιχνίδι με στόχο να αποδείξει στη δική του εκλογική πελατεία ότι είναι πιο «Γερμανός» από τους ακραίους εναλλακτικούς που του κόβουν ψήφους από τα δεξιά του. Ή να έρθει η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στον Αλέξη και να αποφασίσει να πάει σε εκλογές, διαπιστώνοντας τα αδιέξοδα των πολιτικών επιλογών του. Αυτό το σενάριο συγκεντρώνει ακόμη λιγότερες πιθανότητες. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως και με κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι δραματικά σε σχέση με τις προθέσεις των δανειστών. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης που έχει καταγραφεί μεταξύ των τελευταίων και του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι πλέον μεγάλο και χρειάζονται αρκετός χρόνος και πολύ περισσότερη δουλειά για να αποκατασταθούν οι γέφυρες επικοινωνίας. Κατά συνέπεια, οποιοδήποτε πιθανό «ατύχημα» θα προσθέσει κι άλλον χαμένο χρόνο. Με την κυβέρνηση Τσίπρα ή με μία κυβέρνηση Μητσοτάκη το σκληρό πακέτο μέτρων θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Το ότι η κυβέρνηση Τσίπρα μάς «χρεώνει» με την αδεξιότητα και τις ιδεοληψίες της έναν υψηλό λογαριασμό, αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.

Το βασικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί τον κ. Τσίπρα είναι αν ένα νέο μνημόνιο με bonus το χρέος και την ποσοτική χαλάρωση θα ήταν αρκετά για να βγούμε από το τούνελ. Η απάντηση είναι «όχι». Το κακό είναι ότι ο κ. Τσίπρας πιστεύει πως, ναι, αυτά είναι αρκετά. Οποιος λοιπόν πιστεύει ότι τα χειρότερα τα έχουμε δει, ας περιμένει το περιεχόμενο του νέου μνημονίου και ας αναλογιστεί πόσα ακόμη νέα μέτρα μπορεί να προκαλέσουν οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνονται δεν αποδίδουν επειδή δεν υπάρχει ταυτόχρονα αύξηση της επενδυτικής δραστηριότητας. Το νέο μνημόνιο δεν πρόκειται να πείσει τους επενδυτές να βάλουν τα χρήματά τους σε αυτή την αγορά και με αυτή την κυβέρνηση. Και χωρίς νέες επενδύσεις, θα εξανεμιστούν τα όποια θετικά θα μπορούσαν να προκύψουν από ένα πρόγραμμα, για να μείνουμε στο τέλος μόνο με το αρνητικό πρόσημο της ύφεσης.