Θανάσης Τσεκούρας

Μάλιστα άρχισαν ήδη τα πρώτα κρας τεστ. Η πραγματικότητα επιβάλλει, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, ένα μεγάλο τμήμα της επικράτειας να καίγεται. Και οι κυβερνήσεις, δηλαδή η κορυφή της διοίκησης και της κρατικής μηχανής, να προσπαθούν να τις σβήσουν. Τα αποτελέσματα τα μάθατε. Πρώτο κρας τεστ αρνητικό. Με θύματα, δίκαια ή άδικα, είναι μια άλλη συζήτηση, έναν υπουργό και έναν υφυπουργό.

Κρας τεστ δεύτερο. Ξέφρενο κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων, σε συνδυασμό με ισχυρές δόσεις αισχροκέρδειας, κάνουν πάρτυ στην αγορά. Ηδη το θέμα απασχόλησε τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου την περασμένη Πέμπτη. Υποτίθεται επίσης ότι ο πρωθυπουργός θα είναι έτοιμος να ανακοινώσει δέσμη μέτρων το επόμενο Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ. Ας περιμένουμε να τα δούμε.

Πάντως τα πρώτα μηνύματα διαχείρισης δεν προδικάζουν θετική έκβαση και στο δεύτερο κρας τεστ με τα προβλήματα και την πραγματικότητα.

Ακούμε με προσοχή τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο να υπόσχεται πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες όμως προσεκτικές, που δεν οδηγούν σε «στρέβλωση» τις αγορές. Μια σεμνή ερώτηση μόνο: ωραίες είναι όλες αυτές οι φιλελεύθερες κοινοτοπίες, αλλά με μία προϋπόθεση. Οτι υπάρχουν αγορές και οι νόμοι του ανταγωνισμού λειτουργούν άψογα. Μήπως έχει ακούσει κάτι για «καρτέλ», από τα σούπερ μάρκετ έως τις τράπεζες και την κινητή τηλεφωνία; Αν ναι, ας ξαναδιαβάσει με μεγαλύτερη προσοχή τον Ανταμ Σμιθ και άλλους κλασικούς των αγορών για να καταλάβει πού βρίσκεται το πρόβλημα.

Επίσης αρκετοί υπουργοί σπεύδουν να αποδώσουν το κύμα ανατιμήσεων στην παγκόσμια οικονομία. Καλή η ανάλυση, ακόμη καλύτερες οι διαλέξεις για τα φαινόμενα της παγκοσμιοποίησης, μόνο που οι πολίτες συνήθως αναζητούν «εθνικές» απαντήσεις. Για να αποδώσουν στη συνέχεια απολύτως «εθνικά» και τις ευθύνες. Συνήθως στις κυβερνήσεις και τους υπουργούς.

Εκτός βέβαια αν ο Αδωνις καταφέρει να τους πείσει ότι τα προβλήματα ξεκινούν από το διεθνές διαμετακομιστικό κέντρο του Βιετνάμ και στη συνέχεια όλοι καθησυχασμένοι πίνουν τον «robusta» τους «στην υγειά του Χο Τσι Μινχ». Εστω και στη διπλάσια τιμή.

Τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση μπαίνει στον τρίτο χρόνο της θητείας της με πολλά μέτωπα ορθάνοιχτα. Ολα στον σκληρό πυρήνα της διαχείρισης της πραγματικής ζωής των ανθρώπων, σε αυτά που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «καθημερινότητα» των πολιτών.

Επιπλέον, η κυβέρνηση εισέρχεται στη δύσκολη σεζόν με ένα πρόσθετο μειονέκτημα. Το όπλο της σύγκρισης με τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον να έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του. Ακόμη και το περίφημο «αντισύριζα μέτωπο» εμφανίζει πλέον ρήγματα.

Για παράδειγμα, αν όσα σουρεαλιστικά συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα με τον «ανασχηματισμό του Αποστολάκη» είχαν γίνει ένα-δυο χρόνια πριν, το «αντισύριζα μέτωπο» θα είχε φροντίσει ο πρωθυπουργός να παραμείνει στο απυρόβλητο. Το πιθανότερο, θα τα είχαν ρίξει στους συνήθεις υπόπτους, τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα όμως η φθορά έπληξε προσωπικά τον πρωθυπουργό και τους στενούς συνεργάτες του. Με εξαίρεση βέβαια κάνα-δυο γραφικούς «αρθρογράφους» που συνέχισαν στο ίδιο ευαγγέλιο του «για όλα φταίει ο Τσίπρας». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα τους μείνει κουσούρι.

Για να συμπεραίνουμε. Η σύγκρουση της κυβέρνησης με τον νέο αντίπαλο, την αντιπολίτευση της πραγματικότητας και των προβλημάτων, θα διαμορφώσει το νέο πολιτικό τοπίο. Οι ανατροπές των συσχετισμών είναι πιθανές, αλλά κάθε άλλο παρά βέβαιες και «νομοτελειακές». Σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθούν από τη στρατηγική ευφυΐα και την πολιτική ωριμότητα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝ.ΑΛ. Αλλά αυτά είναι μια άλλη συζήτηση...