Θανάσης Τσεκούρας

Είτε γιατί μονίμως δυσκολεύεται να κατανοήσει την πραγματικότητα. Είτε γιατί την ευνουχίζει το αρχαϊκό δήθεν αριστερόστροφο DNA της.

Εσχατο παράδειγμα η περίφημη «προληπτική γραμμή στήριξης». Tη δαιμονοποίησαν, τη λοιδόρησαν, την αποκήρυξαν. Και προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός την προανήγγειλε.

Για ποιον λόγο; Επειδή κάποιοι κουφιοκέφαλοι στο Μαξίμου θεώρησαν ότι προσβάλλει το αφήγημα της «καθαρής εξόδου». Αρκετοί σώφρονες Ευρωπαίοι και Ελληνες αξιωματούχοι έδιναν τη μάχη της λογικής. Επιχειρούσαν να τους πείσουν ότι η «προληπτική γραμμή στήριξης» καμία σχέση δεν έχει με τον σατανά. Οτι αποτελεί έναν μηχανισμό ασφαλείας για μια χώρα η οποία εξέρχεται από τρία διαδοχικά μνημόνια. Οτι θα εξομαλύνει τις δυσκολίες στα πρώτα αναγνωριστικά ραντεβού με τις διεθνείς αγορές. Σε μια περίοδο όπου το κλίμα στις διεθνείς αγορές είναι τουλάχιστον εύθραυστο. Εις μάτην.

Οι επικοινωνιακοί ανεγκέφαλοι της κυβέρνησης στον κόσμο τους. Δεν θέλουμε την προληπτική γραμμή γιατί προϋποθέτει όρους και δεσμεύσεις. Η απάντηση απλή: σε μια χώρα με πάνω από 340 δισ. διεθνή δανεισμό, οι όροι και οι δεσμεύσεις είναι αυτονόητοι και επιβεβλημένοι. Ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι προληπτικής γραμμής. Αντε να πείσεις τους κουφιοκέφαλους.

Προχθές ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να ακολουθήσει τη συνήθη διαδρομή: από την αυταπάτη στην πραγματικότητα. Με μια νέα kolotoumba.

Γιατί λοιπόν αυτή η συνήθεια που μας έγινε λατρεία; Μια πρώτη ερμηνεία είναι ότι απλώς δεν γνωρίζουν. Και αταβιστικά επιλέγουν τον πολιτικό «βολονταρισμό» που τους οδηγεί κατευθείαν στον τοίχο. Μια δεύτερη ερμηνεία είναι οι συνήθεις συνομιλητές τους. Διάφοροι ελαφρών βαρών Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, όπως ο Γιούνκερ και ο Μοσκοβισί, αρέσκονται να τους παραμυθιάζουν. Είτε γιατί και αυτοί δεν γνωρίζουν, είτε γιατί εξυπηρετούν τις προσωπικές ατζέντες τους. Μπορεί να ισχύουν και οι δυο. Στο τέλος, όμως, ένας πληρώνει τον λογαριασμό. Η κυβέρνηση και δι’ αυτής η χώρα.

Δυστυχώς κατά τη διάρκεια της αμέριμνης βόλτας από την αυταπάτη στην πραγματικότητα πάντοτε υπάρχουν σοβαρές παράπλευρες απώλειες. Κατ’ αρχάς το κύρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο δεν ξεκολλάει από το «πάτωμα», κατά την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού. Στη συνέχεια, η εμπιστοσύνη στην επόμενη μέρα της χώρας από τον διεθνή παράγοντα. Και, τρίτον, οι σώφρονες που επιχειρούν προληπτικά να τους επαναφέρουν στην κοινή λογική. Οπως ο Γ. Στουρνάρας. Ο οποίος έπεσε στα νύχια των «Πολάκηδων» επειδή τόλμησε να υποστηρίξει το αυτονόητο. Πριν ο πρωθυπουργός (και οι «Πολάκηδες») προσδεθούν για την ανώμαλη προσγείωση.