Θανάσης Τσεκούρας

Πάντως, όσοι πείθονται από τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας δεν έχουν παρά να αναλογιστούν μια παλιά φράση του Αντονι Ιντεν: «Εγώ είπα αυτό που ήμουν υποχρεωμένος να σας πω, εσείς όμως δεν είχατε καμιά υποχρέωση να με πιστέψετε».

Για να μην καταφύγουμε στις «καφετζούδες», υπάρχει μια πιο ορθολογική μέθοδος να προσεγγίσουμε τον χρόνο των εκλογών: ποια είναι τα κίνητρα που θα καθορίσουν τις αποφάσεις του Τσίπρα.
Σενάριο πρώτο: Επιμένει στην εκτίμηση ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές; Τότε η απάντηση είναι κάλπες στο τέλος της τετραετίας.

Σενάριο δεύτερο: Αποδέχεται την προοπτική ήττας αλλά επιδιώκει να δημιουργήσει τις καλύτερες συνθήκες για την επόμενη μέρα; Τότε, εκλογές τον Μάιο.

Ποια επιχειρήματα στο μυαλό του Τσίπρα και των συνεργατών του μπορεί να έχει το σενάριο του Σεπτεμβρίου; Πρώτον, ότι οι δημοσκοπήσεις είναι fake, η διαφορά Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιστρέψιμη και το γενικό κλίμα μέχρι το φθινόπωρο θα βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης.

Ωραία όλα αυτά, αλλά υπάρχει ένα γεγονός αναντικατάστατο: oι διπλές εκλογές του Μαΐου (ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές). Στις δεύτερες είναι αρκετά πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει, με συντριπτική διαφορά μάλιστα, τους τρεις μεγάλους δήμους και τις περισσότερες περιφέρειες της χώρας. Και ταυτόχρονα να είναι πίσω από τη Ν.Δ. με ηχηρή διαφορά στις ευρωεκλογές. Πώς ανατρέπεται αυτή η εικόνα και κυρίως με ποια «καύσιμα» θα συνεχίσει η κυβέρνηση έως το φθινόπωρο;

Φοβάμαι ότι το σενάριο του φθινοπώρου αποτελεί την επιτομή του πολιτικού βολονταρισμού - ένα άθροισμα από παρανοήσεις και αυταπάτες. Αρκετά κόμματα στη Μεταπολίτευση ταλαιπωρήθηκαν από το σύνδρομο του βολονταρισμού. Διδακτικό παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη το 2004. Επιχειρήθηκε η πιο θεαματική ανατροπή με αλλαγή αρχηγού «εν πλω» και το δαχτυλίδι στον Γ. Παπανδρέου με στόχο να κλείσει ο δρόμος στον Κ. Καραμανλή. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά...

Από το σύνδρομο του βολονταρισμού απειλείται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αυταπάτη της νίκης στο τέλος της τετραετίας μπορεί να επιφέρει απρόσμενη πολιτική φθορά, διεύρυνση της ήττας και, το κυριότερο, πολλαπλά κατάγματα στην εικόνα του Τσίπρα την επόμενη μέρα.

Ο λόγος είναι απλός. Ο διαρκής τακτικισμός μετά το διαζύγιο με τον Π. Καμμένο για τη διατήρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας πλήττει καίρια την εικόνα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Εχει ξεκινήσει ένας κύκλος φθοράς και παρακμής, με αποτέλεσμα να ξοδεύεται σπάταλα το πολιτικό κεφάλαιο του Τσίπρα, που αποτελεί το πιο ισχυρό asset του ΣΥΡΙΖΑ. Με μοναδικό κέρδος μια ολιγόμηνη παράταση της διακυβέρνησης. Μήπως είναι παράλογο;

Το δίλημμα, λοιπόν, είναι αναπόφευκτο: αν οι εκλογές γίνουν σύντομα (τον Μάιο), ο Τσίπρας το πιθανότερο είναι να χάσει, αλλά διατηρεί ακέραιες πιθανότητες να κερδίσει (την επόμενη μέρα). Αν επιχειρήσει να κερδίσει, τότε είναι πιθανό να τα χάσει όλα - και τις εκλογές και την επόμενη μέρα.