Θάνος Παπαδόπουλος

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες ανακοίνωσε ότι «Αυτή η κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει έως και 1,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους – πάνω από το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας - στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στην πείνα…».

Αυτές οι «παράπλευρες απώλειες» δεν είναι τόσο θύματα του πολέμου στην Ουκρανία, όπως θέλουν να μας προπαγανδίσουν πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι. Κυρίως είναι θύματα των μέτρων που πήραν οι ΗΠΑ, οι Αγγλοσαξονικές χώρες (Βρετανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία), η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα και η ΤαΪβαν και όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Όπως είναι θύματα και των αντιμέτρων που πήραν ο Πούτιν και η κυβέρνηση της Ρωσίας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία με τα οικονομικά και στρατιωτικά μέτρα και αντίμετρα τείνει να εξελιχθεί σε κάτι χειρότερο από τον Ψυχρό Πόλεμο, που είχε διαμορφωθεί ένα modus vivendi με έσχατη ασφάλεια το κόκκινο τηλέφωνο που συνέδεε κατευθείαν την Ουάσιγκτον με τη Μόσχα και το Κρεμλίνο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εξελιχθεί σ΄ έναν θερμό οικονομικό πόλεμο με στρατιωτικές παρεμβολές, που καταστρέφει την Ουκρανία και την ανάπτυξη της Ρωσίας, της Ευρώπης και ολόκληρου του Κόσμου. Γιατί;

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι λέει ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία για να την κατακτήσει, ν’ ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνησή της, να καταργήσει την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία της και να την εντάξει σαν αποικία στη δική της σφαίρα επιρροής, στον δικό της «ζωτικό χώρο». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί ν‘ αναστήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία με τον πόλεμο και δοκιμάζει αυτή την πολιτική στην Ουκρανία κι αν πετύχει να νικήσει η Ρωσία σ΄ αυτόν τον πόλεμο, σύντομα θα επιτεθεί για να κατακτήσει τις ανατολικές χώρες της Ευρώπης και ολόκληρη την Ευρώπη.

Όχι! λέει ο Πούτιν. Η «στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία έγινε επειδή η γείτονα και ομογάλακτη χώρα θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ και να μου κουβαλήσει κανόνια, πυραύλους και πυρηνικά στον φράχτη και στην αυλή μου.

Το ίδιο, εξάλλου θέλουν και η Γεωργία και άλλες χώρες εδώ γύρω. Απειλείται λοιπόν η ασφάλεια της χώρας μου, της Ρωσίας. Ο μόνος τρόπος ν΄ αποτρέψω μια τέτοια επικίνδυνη εξέλιξη για τη Ρωσία ήταν να εισβάλω στην Ουκρανία και να της επιβάλω με τανκς, κανόνια και πυραύλους την ουδετερότητα που δεν δεχόταν. Χώρια που ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος, πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε υποσχεθεί στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί στην ανατολική Ευρώπη, πράγμα που παραβίασαν οι περισσότεροι διάδοχοί του. Αυτή την υπόσχεση και ειρηνική συμφωνία έδωσαν και άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ σε υπουργούς της Ρωσίας. Τέλος, με τις δήθεν κυρώσεις τους, λέει ο Σεργκέι Λαβρόφ μας κλέβουν τα χρήματα που πληρώνουν για το φυσικό αέριο.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πιστεύουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία γίνεται επειδή η Ρωσία είναι αυταρχικό κράτος και ο πρόεδρος της Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει ν΄ αναστήσει την παλιά Ρωσική και Σοβιετική Αυτοκρατορία. Γι’ αυτό επιτέθηκε στη δημοκρατική κι ανεξάρτητη Ουκρανία, για να την κατακτήσει και να μην επιτρέψει να συμμετάσχει στη συμμαχία δημοκρατικών κι ελεύθερων κρατών στο ΝΑΤΟ. Επίσης πιστεύουν ότι, αν και όταν η Ρωσία κατακτήσει την Ουκρανία, δεν αποκλείεται να επιτεθεί στη Μολδαβία ή στα βαλτικά κράτη ή ακόμη και στην Πολωνία. Γι’ αυτό παίρνουν μέτρα, ενισχύουν στρατιωτικά την Ουκρανία και συγκεντρώνουν όπλα και στρατό στις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί αυτή την πολιτική με μεγάλη αμηχανία, επειδή μπορεί ένας θερμός οικονομικός πόλεμος να εξελιχθεί αργά ή γρήγορα σ΄ έναν γενικότερο θερμό πόλεμο με θύμα πάλι την Ευρώπη.

Ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι σ΄ αυτόν τον βρώμικο πόλεμο; Φαίνεται ότι το μεγαλύτερο δίκιο το έχει η Ουκρανία που δέχτηκε τη ρώσικη επίθεση. Αλλά, αν θέλουμε να καταλάβουμε τη φύση και τις συνέπειες του πολέμου, ας αναρωτηθούμε ποιος χάνει και ποιος κερδίζει στον πόλεμο;

Η Ουκρανία είναι ο μεγάλος χαμένος του πολέμου. Οι άνθρωποί της σκοτώνονται κατά χιλιάδες και πριν απ΄ όλους οι άμαχοι Ουκρανοί, άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι. Θάφτηκαν μέσα στα ερείπια των βομβαρδισμένων πόλεων και χωριών ή βασανίστηκαν, βιάστηκαν, εκτελέστηκαν και θάφτηκαν σε κοινούς τάφους. Επίσης, χιλιάδες στρατιώτες Ουκρανοί που σκοτώθηκαν πολεμώντας στα Μέτωπα. Κοντά δέκα εκατομμύρια Ουκρανοί ξεσπιτώθηκαν απ’ τις βομβαρδισμένες πόλεις και χωριά και μετανάστευσαν στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό. Εξίσου μεγάλες είναι οι υλικές ζημιές της χώρας.

Ολόκληρες πόλεις και χωριά ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς του ρωσικού στρατού, στόλου και αεροπορίας. Πολυκατοικίες και συγκροτήματα κατοικιών και γραφείων καταστράφηκαν. Δρόμοι και πλατείες γέμισαν κρατήρες και λακκούβες από τις βόμβες, ενώ γέφυρες κι εργοστάσια, εγκαταστάσεις νερού, πετρελαίου, φυσικού αερίου βομβαρδίστηκαν άγρια, όπως και αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα και σταθμοί. Η Ουκρανία έχασε το 90% των ενεργειακών αποθεμάτων, γι’ αυτό προφανώς κλείνει τον αγωγό που πάει φυσικό αέριο στην Ευρώπη, όπως έκανε και παλιότερα. Η αναστήλωση της Ουκρανίας λένε οι ειδικοί θα κοστίσει έως 100 δισ. δολάρια.

Η θάλασσα του Αζόφ μετατράπηκε σε ρωσική λίμνη και η Μαριούπολη ισοπεδώθηκε. Επίσης η Ουκρανία κινδυνεύει να μην έχει λιμάνι και στη Μαύρη Θάλασσα και να μετατραπεί σε ηπειρωτική χώρα. Η Ρωσία ήδη ελέγχει το 80% της ακτογραμμής, όπου κατέλαβε τη Χερσώνα και πολιορκεί την Οδησσό.

Η Ουκρανία έχασε μεγάλο μέρος των εύφορων εδαφών της και τη βιομηχανική ζώνη του Ντονμπάς. Και, φυσικά, τώρα δέχεται την ....ουδετερότητα της.

Η Ρωσία επίσης είναι χαμένη. Έχασε πάνω από 10.000 στρατιώτες και αξιωματικούς και καμιά δεκαριά στρατηγούς στις μάχες στην Ουκρανία. Υφίσταται έναν σκληρό οικονομικό αποκλεισμό και δισεκατομμύρια δολάρια, ευρώ κλπ. έχουν δεσμευτεί στις τράπεζες που έχουν κατατεθεί ως πληρωμές για το πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ. που έχει εξαγάγει. «Μας κλέβουν τα χρήματά μας» λέει ο Σ. Λαβρόφ. Παρόλο που ΗΠΑ και Ευρώπη διακηρύσσουν ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι των Ρώσων, αλλά του Πούτιν, τα μέτρα που παίρνουν δεν πλήττουν μόνο τον Πούτιν, την αυλή του και τους ολιγάρχες. Το πλεόνασμα της Ρωσίας για τον μήνα Απρίλιο εκτοξεύθηκε φέτος στα 37 δισ. δολάρια ενώ τα δύο προηγούμενα χρόνια κυμαινόταν ανάμεσα στα 6-7 δισ. δολάρια.

Περισσότερο πλήττουν το βιοτικό επίπεδο του ρωσικού λαού. Οι διεθνείς οργανισμοί υπολογίζουν ότι το ρωσικό ΑΕΠ θα μειωθεί φέτος έως 10%. Δηλαδή θα μειωθούν τα εισοδήματα των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης. Η Ρωσία του Πούτιν, ωστόσο, κέρδισε τη βιομηχανική περιοχή του Ντονμπάς, έκανε τη θάλασσα του Αζόφ ρωσική λίμνη και πολλαπλασιάζει τις ακτές της στη Μαύρη Θάλασσα....

Ο τρίτος μεγάλος χαμένος των μέτρων και αντιμέτρων για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Σύμφωνα με όλους τους διεθνείς οργανισμούς η άνοδος των τιμών των σιτηρών, των βιομηχανικών μετάλλων και προϊόντων, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου κλπ. φρενάρουν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξή τους. Με τα λίγα δολάρια, ευρώ κλπ. που διαθέτουν παίρνουν ολοένα και λιγότερα σιτηρά, ενέργεια και πολύτιμα μέταλλα. Κοντά δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι σπρώχνονται βίαια στην απόλυτη φτώχεια και στην πείνα και πολλά παιδιά στον θάνατο εξ ασιτίας. Κι αυτό είναι συνέπεια των μέτρων κατά της Ρωσίας και όχι του πολέμου. Η Ρωσία δεν εμποδίζεται να παράγει σιτηρά, πολύτιμα μέταλλα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, εμποδίζεται όμως να τα εξάγει και να πληρωθεί σε δολάρια, ευρώ, ρούβλια κλπ. Γι’ αυτές τις εξαγωγές.

Ο άλλος μεγάλος χαμένος του πολέμου στην Ουκρανία και των μέτρων και αντιμέτρων στη Ρωσία είναι η Ευρώπη. Η προσπάθεια ν΄ απεξαρτηθεί από την ενέργεια (πετρέλαιο και φυσικό αέριο), τις πρώτες ύλες, τα σιτηρά και τα βιομηχανικά μέταλλα της Ρωσίας θ’ απαιτήσει χρόνο. Κυρίως, όμως, θα κοστίσει ακριβά σε χρήμα, πράγμα που θα μειώσει τους ρυθμούς ανάπτυξης της ηπείρου και τα εισοδήματα των Ευρωπαίων. Οι πολίτες της Ευρώπης αρνούνται μία τέτοια εξέλιξη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και σε άλλες χώρες. Πιστεύουν ότι η διακοπή των εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία είναι λάθος. Τα αμερικανικά πλοία LNG φυσικού αερίου είναι πανάκριβα ενώ λείπουν από την άλλη οι αποθηκευτικοί χώροι για την επάρκεια. Η οικονομία της Ευρώπης κινδυνεύει με ύφεση από τις ανατροπές που της επιβάλλονται στην τροφοδοσία της σε κρίσιμα αγαθά, εξαιτίας του γεγονότος ότι η ασφάλεια και η άμυνά της εξαρτώνται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Φυσικά κερδισμένες, έστω και βραχυπρόθεσμα, από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι οι ΗΠΑ. Τα μέτρα κατά της Ρωσίας ευνοούν την άνοδο των τιμών στα σιτηρά, στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο κλπ., δηλαδή σε ορισμένα από τα προϊόντα που εξάγουν.

Συνεπώς, το διεθνές εμπόριο για τις ΗΠΑ θα τους προσφέρει πόρους που έλειπαν από το εμπορικό τους ισοζύγιο και τις εξωτερικές τους συναλλαγές. Οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί των χωρών της Ευρώπης ανέβηκαν και ανεβαίνουν πάνω από 2% του ΑΕΠ, με πρώτο τον σημαντικό προϋπολογισμό της Γερμανίας στον οποίο προστέθηκαν 100 δισ. ευρώ. Οι νέες στρατιωτικές δαπάνες της Ευρώπης που θα ενισχύσουν το ΝΑΤΟ, καθώς και τα δύο νέα μέλη που αναμένονται στους κόλπους του (Σουηδία, Φιλανδία) θα ενισχύσουν και την ηγεμονία των ΗΠΑ στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, που τελευταία είχε αρχίσει να χαλαρώνει, καθώς οι ΗΠΑ είχαν στραμμένα τα βλέμματά τους στον Ειρηνικό και στην Κίνα.

Η Κίνα (και κάποιες χώρες της Ασίας) είναι οι πραγματικά κερδισμένοι από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η ενέργεια (φυσικό αέριο και πετρέλαιο), τα σιτηρά, τα βιομηχανικά μέταλλα και οι πρώτες ύλες της Ρωσίας που θα στερηθεί η Ευρώπη θα κατευθυνθούν νότια: στην Κίνα, στην Ινδία, στο Πακιστάν, στις Χώρες της Ινδοκίνας κλπ. Και, μάλιστα, σε χαμηλότερες τιμές. Η πολιτική Μπάιντεν στον πόλεμο της Ουκρανίας δημιουργεί εκ των πραγμάτων έναν ασιατικό οικονομικό χώρο, μια ανατολική πολιτική συμμαχία που εξελίσσεται σε στρατιωτική.

Το Σύμφωνο της Σαγκάης αποτελεί μια καλή βάση, ενώ τα 5 τρισ. δολάρια του Δρόμου του Μεταξιού αποτελούν πια τη μόνη ελπίδα των χωρών της Ασίας και της Αφρικής ν’ αποκτήσουν υποδομές για την ανάπτυξή τους. Η αξιοπιστία της Κίνας ως ειρηνικής δύναμης μεγαλώνει ραγδαία μαζί με την οικονομική της ισχύ. Το ΑΕΠ της Κίνας το 2021 αυξήθηκε κατά 8,1% και έφθασε τα 17,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, έναντι 22,4 τρισ. Δολαρίων του ΑΕΠ των ΗΠΑ...

Την εισβολή και τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας καταδίκασαν 141 χώρες του ΟΗΕ. Αλλά πόσα κράτη έσπευσαν να πάρουν μέτρα κατά της Ρωσίας, ακολουθώντας τις αποφάσεις των ΗΠΑ;

Η λίστα με τις «εχθρικές χώρες προς τη Ρωσία» που ψήφισε το Ρωσικό Κοινοβούλιο μας δίνει την απάντηση - μόλις που ξεπερνούν τις 40: ΗΠΑ, Ουκρανία, Βρετανία, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία (αγγλοσαξονικές), Ιαπωνία, Ταϊβάν, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Ισλανδία, Νορβηγία, Ελβετία, Μαυροβούνιο, Μονακό, Λιχτενστάιν, Σαν Μαρίνο – όχι όμως και το Βατικανό – και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλην Ουγγαρίας. Από την άλλη υπάρχουν και ορισμένες χώρες που υποστηρίζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπως οι: Λευκορωσία, Βόρεια Κορέα, Βενεζουέλα, Κούβα, Μιανμάρ και μερικές μικρές χώρες ακόμη...

Περίπου εκατό (100) χώρες που καταδίκασαν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν πήραν κανένα μέτρο εναντίον της. Επίσης εξήντα (60) χώρες που κράτησαν στάση ουδετερότητας στον πόλεμο, δεν πήραν κανένα μέτρο κατά της Ρωσίας. Οι πιο σημαντικές από αυτές τις 160 χώρες είναι οι: Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Φιλιππίνες, χώρες της Ινδοκίνας και της Κεντρικής Ασίας, Ιράν, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Αλγερία, Νιγηρία, Νοτιοαφρικανική Ένωση και οι άλλες χώρες της Αφρικής, Βραζιλία, Χιλή και λοιπές χώρες της Λατινικλης Αμερικής.

Όλες αυτές οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80% το παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή πάνω από 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που παράγουν πάνω από το 60% το παγκόσμιου ΑΕΠ. Εξάλλου, τα χρόνια πριν την επιδημία του κορωνοϊού αυτές οι χώρες παρήγαν το 75%της αύξησης του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Ο Τζο Μπάιντεν απείλησε, κατόπιν τούτου, την Κίνα και την Ινδία, αλλά αυτές δεν φαίνεται να ίδρωσε το αυτί τους, δεδομένου ότι έχουν πληθυσμό 8 – 9 φορές μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ. Γιατί , όμως, σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής δεν δίνουν δεκάρα για τις απειλές του προέδρου των ΗΠΑ; Ο Φρέντερικ Κέμπε, επικεφαλής του «Ατλαντικού Συμβουλίου» γράφει ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, τουλάχιστον όσον αφορά τις χώρες της Μέσης Ανατολής.

Η Κίνα είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, ενώ η Ρωσία εδραιώθηκε ως υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή όταν έσωσε τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ. Επίσης, λόγω της εισβολής της ορδής οπαδών του Ντ. Τραμπ στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, όπου συνεδριάζει το Κογκρέσο των ΗΠΑ…

Στα παραπάνω ας προσθέσουμε ότι οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει από το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, ηττημένες από τις εγχώριες μουσουλμανικές ή ισλαμικές δυνάμεις. Λίγα χρόνια πιο πριν ο Τζωρτζ Μπους ο μικρός είχε αποχωρήσει ηττημένος από την Κεντρική Ασία, όπου επιχείρησε οικονομική και πολιτική απόβαση.

Τότε η Ρωσία απέκρουσε αυτό τον κίνδυνο χάρη στην άμεση βοήθεια της Κίνας. Πρόσφατα οι ΗΠΑ έδειξαν ότι θέλουν ν’ αποχωρήσουν ακόμη κι από την Ευρώπη, προκειμένου να επικεντρωθούν στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου κινδυνεύουν να εκτοπιστούν από την Κίνα. Τις ήττες αυτές ήρθε να επιστεγάσει το δόγμα Μπάιντεν ότι οι ΗΠΑ δεν θα στέλνουν στο εξής στρατεύματα στο εξωτερικό για να επιβάλλουν τη δημοκρατία σε άλλες χώρες. Αυτό το δόγμα ήταν η άλλη όψη του δόγματος Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Ο Μάικλ Σούμαν έγραψε πριν μερικές μέρες στο «Atlantic» ότι: «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μια σειρά περιορισμών στην Κίνα… επιτυγχάνουν την αλλαγή που οδηγεί τον Κόσμο σε επικίνδυνη κατεύθυνση, χωρίζοντάς τον σε δύο ημισφαίρια, το ένα με επίκεντρο την Ουάσιγκτον και το άλλο το Πεκίνο».

Οι Αμερικανοί πολίτες έχουν κακή εντύπωση για την Κίνα σε ποσοστό 82% κι ένα 70% πιστεύει ότι οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη χώρα του Κόσμου στρατιωτικά. Αλλά υπάρχει κι ένα 19% που θεωρεί ότι ο κινέζικος στρατός είναι ο ισχυρότερος στον Κόσμο. Επίσης, οι Αμερικανοί πολίτες θεωρούν την Κίνα οικονομικό ανταγωνιστή (62%) και όχι εχθρό (25%). Ένα 43% μάλιστα θεωρεί την Κίνα ως τη «μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του κόσμου», ενώ οι νεότεροι Αμερικανοί έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ο 21ος αιώνας είναι «κινέζικος αιώνας». Τέλος ένα 62% των Αμερικανών ανέφερε ότι η σχέση Πεκίνου-Μόσχας αποτελεί «πολύ μεγάλο κίνδυνο» (πράγμα που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ.) Τα στοιχεία από το Ινστιτούτο Pew.

Eίναι λοιπόν προφανές ακόμη και στην ίδια την Αμερική ότι οι ΗΠΑ δεν είναι η μοναδική υπερδύναμη του Κόσμου, που έχει γίνει πια πολυπολικός. Οι σύγχρονες μεγάλες δυνάμεις στη γη είναι οι: ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη, Ινδία, Ρωσία (λόγω πυρηνικών) και κανα-δυο αναδυόμενες χώρες ακόμη – ίσως Ινδονησία και Βραζιλία. Η ηγεσία των ΗΠΑ ή δεν έχει κατανοήσει ακόμη αυτές τις εξελίξεις ή προσπαθεί να τις ανατρέψει κάνοντας πολέμους δι΄ αντιπροσώπων, όπως την κατηγορεί ο Σεργκέι Λαβρόφ. Στη Συρία ο Ντόναλντ Τραμπ ανέθεσε στον φίλο του Ταγίπ Ερντογάν να κάνει τον πόλεμο για λογαριασμό των ΗΠΑ, κι ας συνεργαζόταν έως τότε η Τουρκία με τον ISIS.
Ο Τραμπ δώρισε μάλιστα στον Ερντογάν 12.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα συριακού εδάφους. Η Ρωσία και το Ιράν, όμως, που είχαν βοηθήσει τον Άσαντ να νικήσει τον ISIS και τον Δημοκρατικό Στρατό, περιόρισαν την Τουρκία στο 10% μόνο του δώρου Τραμπ, δηλαδή στα 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα μόνο!

Πρόσφατα ο Τζο Μπάιντεν πρότεινε, και το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε, στρατιωτική και οικονομική βοήθεια σχεδόν 40 δισ. δολαρίων. Η βοήθεια των 40 δισ. δολαρίων έρχεται να προστεθεί στη βοήθεια περίπου 30 δισ. δολαρίων που έχουν δώσει ΗΠΑ και Ευρώπη. Αλλά κι αυτά τα μέτρα και τα κονδύλια θα τα υποστηρίξουν μόνο οι αγγλοσαξονικές χώρες και η Ευρώπη. Οι λαοί της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής όχι μόνο θα αδιαφορήσουν, αλλά θα δυσφορήσουν για τα νέα πολεμικά κονδύλια. Τα κονδύλια για την ενίσχυση της Ουκρανίας απομακρύνουν ακόμη περισσότερο το σχέδιο που είχαν αρχίσει να συζητούν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη για ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης για τη δημιουργία υποδομών σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Το πρόγραμμα σχεδιαζόταν να είναι διπλάσιο από τα 5 τρισ. δολάρια του «Δρόμου του Μεταξιού» της Κίνας… Αυτό το πρόγραμμα εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία έχει εξαφανιστεί….

Χρηματοδότηση το πολέμου στην Ουκρανία αντί της χρηματοδότησης της ανάπτυξης του Τρίτου Κόσμου βλέπουν οι ηγέτες και οι λαοί των χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Φαίνεται ότι έξι(6) δισεκατομμύρια άνθρωποι πριν αρχίσουν να χρηματοδοτούν τον πόλεμο προτιμούν να ξοδέψουν και το τελευταίο τους σεντς για την επιβίωση και την ανάπτυξη, για τη λύτρωση των λαών τριών ηπείρων από τη φτώχεια και την πείνα.

Εξάλλου, ο αγώνας του Βολοντίμιρ Ζελένσκι για μη-ουδετερότητα της Ουκρανίας έχει ξεχαστεί και ίσως προτιμήσει να επιστρέψει τώρα στο Κίνημα των Αδέσμευτων που ήδη περιλαμβάνει 125 χώρες. Εξάλλου, αναρωτιούνται οι ηγέτες των Αδέσμευτων: Τι έπαθαν η Αυστρία, η Ελβετία, η Σουηδία και η Φιλανδία που ήταν τόσα χρόνια ουδέτερες; Μήπως δεν μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσες ήθελαν και δεν ετοιμάζονται τώρα να μπουν και στο ΝΑΤΟ η Σουηδία και η Φιλανδία; Κάθε πράγμα στον καιρό του.

Στο κάτω-κάτω, λένε, «οι λαοί των τριών ηπείρων, αν θέλουν οι Αγγλοσάξονες και οι Ευρωπαίοι να γλιστρήσουν έως τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ας το κάνουν μόνοι τους. Χωρίς εμάς. Στην Ευρώπη έτσι κι αλλιώς θα γίνει – αν γίνει – κι αυτός ο πόλεμος. Οι πόλεμοι τους, λοιπόν, δεν μας ενδιαφέρουν. Εμάς μας ενδιαφέρουν οι τιμές των σιτηρών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των βιομηχανικών μετάλλων κλπ. που πήραν την ανηφόρα κι εμποδίζουν την επιβίωση και την ανάπτυξή μας. Έτσι, όποιος μας δώσει περισσότερα και φτηνότερα αυτά τα αγαθά, θα τον προτιμήσουμε.

Όπως οι χορτάτοι Αγγλοσάξονες και οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν εμάς τους πεινασμένους και παρακατιανούς, έτσι κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε τα πολιτικά, οικονομικά και στρατηγικά παιχνίδια των χορτάτων…

Γιατί, όμως, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δείχνει τέτοιο πάθος κατά της Ρωσίας του Πούτιν; Χαρακτήρισε επανειλημμένα τον Βλαντιμίρ Πούτιν «δολοφόνο», «εγκληματία πολέμου», «χασάπη» κι ανάξιο να είναι επικεφαλής μιας «μεγάλης πυρηνικής δύναμης» κι ανάγκασε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να τρέχει να διορθώσει τη δήλωση με «ερμηνείες». (Δεν ξέρω αν ο Ουΐνστον Τσώρτσιλ, ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Χαρι Τρούμαν χαρακτήρισαν έτσι τον Χίτλερ ή τον Στάλιν). Δεν αντιλαμβάνεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ ότι το να σπρώχνει τη Ρωσία, την αποθήκη του πλανήτη σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, σιτηρά, βιομηχανικά μέταλλα, πρώτες ύλες και νερό στην αγκαλιά της Κίνας, είναι τεράστιο στρατηγικό λάθος που θα τον βρουν μπροστά τους οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ως πανίσχυρο Ανατολικό Συνασπισμό; Συμφέρει η απομόνωση των Αγγλοσαξόνων και των Ευρωπαίων από τον υπόλοιπο Κόσμο; Γιατί αυτή η καταστροφική εμπάθεια;

Η εξήγηση είναι απλή αν θυμηθούμε μερικά επεισόδια των τελευταίων αμερικανικών εκλογών. Ο Βλ. Πούτιν στην αναμέτρηση του Ντόναλντ Τραμπ με τη Χίλαρι Κλίντον πήρε αναφανδόν το μέρος του Ντ. Τραμπ και μάλιστα με τρόπο που η CIA τον κατηγόρησε για παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας των ΗΠΑ. Ο Πούτιν έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα στην εκλογική αναμέτρηση του Τζο Μπάιντεν με τον Ντ. Τραμπ.

Όχι μόνο αναμείχθηκε στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ με παράνομο τρόπο, αλλά τροφοδότησε και τον Τραμπ με στοιχεία για να κατηγορήσει τον γιο του Τζο Μπάιντεν ότι μετείχε στη διοίκηση ουκρανικών επιχειρήσεων με αμοιβή μερικά εκατομμύρια δολάρια. Μια τόσο ιταμή ανάμειξη του Πούτιν στις εκλογές των ΗΠΑ έφερε σε δύσκολη θέση το βαθύ κράτος: Πεντάγωνο, Στέιτ Ντιπάρτμεντ, CIA, Συμβούλιο Ασφαλείας, FBI κλπ. Επιπλέον έκανε έξαλλο τον Τζο Μπάιντεν που η υποψηφιότητά του έγινε αφορμή να πληγεί η οικογένειά του.

Η αναμέτρηση της προεδρικής εκλογής στις ΗΠΑ μετατράπηκε σε προσωπική αναμέτρηση του Τζο Μπάιντεν με τον Τραμπ και, κυρίως, με τον ξένο Πούτιν.

Όταν έγινε πρόεδρος ο Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ και προέκυψε το θέμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, έσπευσε να πλήξει τον Πούτιν στο πιο ευαίσθητο σημείο του, στην ασφάλεια της Ρωσίας. Η αίτηση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εκκρεμούσε από το 2008, στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Τότε οι Ευρωπαίοι αρνήθηκαν να υποταγούν στην οδηγία του Τζωρτζ Μπους του μικρού, επειδή έβλεπαν πόσο επικίνδυνη ήταν για τις σχέσεις και την ειρήνη με τη Ρωσία και για την ανάπτυξη και την ευημερία της Ευρώπης και όλου του Κόσμου.

Η πολιτική της Ευρώπης για τη συλλογική ασφάλεια που άρχισε με την Οστ-Πολιτίκ του Βίλι Μπραντ και συνεχίστηκε έως την εποχή της Άνγκελα Μέρκελ και του Όλαφ Σολτς, υποστηρίχθηκε επίσης από τους Γάλλους Φρανσουά Μιτεράν έως τον Εμανουέλ Μακρόν καθώς και από τους προέδρους των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο και τον Μπάρακ Ομπάμα ήταν συν στην πολιτική και προς το συμφέρον των λαών της Ευρώπης και όλου του Κόσμου. Εγκαθίδρυσαν την ειρηνική συνεργασία των κρατών με διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά-κοινωνικά καθεστώτα.

Μήπως λοιπόν πρέπει να προετοιμαστεί μια διάσκεψη των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Ινδίας, της Κίνας και της Ρωσίας που θα διαμορφώσει τη νέα αρχιτεκτονική το Κόσμου με ειρήνη και συνεργασία για να μη φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού; Όσον αφορά την ειρήνευση στην Ουκρανία υπάρχουν οι προτάσεις του Μάριο Ντράγκι, του Τζέφρι Σακς, του Χένρι Κίσινγκερ και άλλων.

*Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας