Θάνος Παπαδόπουλος

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο επειδή αντικατέστησε στο δίπολο της εξουσίας της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς το ΠΑΣΟΚ. Ούτε επειδή οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μετανάστευσαν μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν επειδή τα πάλαι ποτέ κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ μεταναστεύουν κι αυτά με σταθερό ρυθμό στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό γίνεται επειδή προσπαθούν να σώσουν την πολιτική τους καριέρα, εξασφαλίζοντας έστω μια υποψηφιότητα για την επόμενη Βουλή ή Ευρωβουλή, ώστε να μην τους φάει το σκοτάδι της ανωνυμίας και ο αγώνας για την επιβίωση.

Τόσο οι ψηφοφόροι όσο και τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν μετανάστευσαν μόνο στην περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ κάλπαζε για την εξουσία ή όταν κέρδισε την κυβέρνηση με ένα συνταγματικό πραξικόπημα κατά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι ψηφοφόροι ενώ συνεχίζουν να συρρέουν τα κυβερνητικά στελέχη και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα κάτω του κι αντιμετωπίζει το φάσμα της εκδίωξης από τις κυβερνητικές καρέκλες. Αν η Φώφη Γεννηματά αναρωτιόταν: Γιατί συμβαίνουν αυτά "τα τέρατα και σημεία" και δεν τα εξόρκιζε απλώς, τότε θα έβρισκε μια απλή απάντηση στο πρόβλημά της.

Δηλαδή η μετανάστευση ψηφοφόρων και κυβερνητικών ή άλλων στελεχών από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στο γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας εκφράζει στις σημερινές συνθήκες με πιο "αυθεντικό" και "δημιουργικό" τρόπο την ιδεολογική και πολιτική αντίληψη του "Ανδρεϊσμού", δηλαδή την πολιτική αντίληψη του μικροαστικού “σοσιαλισμού” που αγγίζει και συγκινεί τις καρδιές όλων των Ελλήνων μικροαστών αγροτικής καταγωγής. Τον κρατισμό. Την αντίληψη ότι το κράτος πρέπει να τους παρέχει δουλειά, στέγη, τροφή, υγεία, παιδεία κλπ. δια παντός. Αυτή είναι η ενδόμυχη επιθυμία των περισσότερων Ελλήνων και έτσι αντιλαμβάνονται την κυβέρνηση, το κράτος, τον σοσιαλισμό και τα ρέστα.

Αυτά ακριβώς υποσχόταν στην πορεία του προς την εξουσία ο Ανδρέας στα "περήφανα νιάτα και στα τιμημένα γηρατειά!" ρητά ή έμμεσα. Αυτά προσπάθησε να κάνει ως κυβέρνηση με τα δανεικά και τα χρέη, τους διορισμούς στο Δημόσιο και στις κρατικές επιχειρήσεις που ίδρυε ή τις χρεοκοπημένες ιδιωτικές που κρατικοποιούσε και με τα κοινωνικά επιδόματα επί δικαίων και αδίκων. Όσο για τα "έξω οι βάσεις του θανάτου", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο" και τα ρέστα τα ανέτρεπε εν μια νυκτί, δίνοντας δύο παρατάσεις στις βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, δηλώνοντας στις Βρυξέλλες "η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ για να μείνει"! Το ίδιο ίσχυε και για τον "Τρίτο δρόμο προς τον Σοσιαλισμό" (αραβικό κατά προτίμηση).

Η πορεία του Αλ. Τσίπρα ήταν ανάλογη και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση. Τα συνθήματα που χρησιμοποίησε για να εκφράσει τις ιδέες και τις εξαγγελίες του ήταν:

Θα σκίσουμε τα Μνημόνια (παράβαλε: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο)

Δεν φοβόμαστε τα αχαρτογράφητα νερά (Tρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό)

Θα εξαφανίσουμε τον παλαιοκομματισμό (Απόψε πεθαίνει η Δεξιά)

Οι Ευρωπαϊστές είναι Μερκελιστές, Τσολαάκογλου, 5η Φάλαγγα, προδότες (Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ σε άλλη εκδοχή) κλπ.

Αλλά μετά την κωλοτούμπα που το 61,9% "Όχι" το έκανε (100%) "Ναι" υπέγραψε το Γ' Μνημόνιο που μαζί με τα capital controls στοίχισαν στην ελληνική οικονομία 200 δισ. ευρώ. Έγινε, επίσης, θαυμαστής της Μέρκελ, βρήκε συμπαθητικό και ειλικρινή τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ νωρίτερα έκανε κυβερνητική συνεργασία με το ακροδεξιό ψεκασμένο κι ανέδειξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο (τον πρωτομάστορα των ρουσφετιών των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή του Μικρού). Προφανώς για να χτυπήσει τον …παλαιοκομματισμό!

Ακολούθησε, λοιπόν, δημιουργικά την Ανδρεϊκή πολιτική αντίληψη. Εξάγγειλε πράγματα που δεν γίνονται ούτε σε αυτόν, ούτε στον άλλο κόσμο. Στη συνέχεια, όμως, έκανε ακριβώς τα αντίθετα, κοροϊδεύοντας τους ψηφοφόρους του και ολόκληρο τον ελληνικό λαό, επειδή έφτασε στο χείλος του γκρεμού και της καταστροφής. Τον θαυμασμό του, εξάλλου, για τον Αντρέα δεν τον έκρυψε ποτέ. Έφτασε στο σημείο να μιμείται τη φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου (λίγο στο πιο μάγκικο, όπως και το σοβαροφανές ύφος και τις γκριμάτσες του).

Είχε όμως μια κεφαλαιώδη διαφορά ο Αλ. Τσίπρας με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο τελευταίος ήταν κοσμοπολίτης που μεγάλωσε μέσα σε πολιτική οικογένεια και σε ακαδημαϊκούς κύκλους της Αμερικής.

Επίσης ήξερε από οικονομία και όταν βρήκε τα στενά με το δημόσιο χρέος περιόρισε λίγο τις σπατάλες. Αντίθετα, ο Αλ. Τσίπρας μεγάλωσε μέσα σε οικογένεια εργολάβων της επαρχίας. Δεν ήξερε ξένες γλώσσες και η κουλτούρα του βασιζόταν στα άρθρα και τις επιφυλλίδες των οργάνων του ΚΚΕ, στα 15μελή μαθητικά συμβούλια, στο φοιτητικό συνδικαλισμό. Δηλαδή ήταν η κουλτούρα ενός κουτοπόνηρου Βαλκάνιου χωριάτη που αγνοούσε τι σημαίνει οικονομία, κυβέρνηση, πολιτική, Ευρωπαϊκή Ένωση, παιδεία, θεσμοί κλπ.

Γνώριζε όμως καλά τις κομματικές ίντριγκες και τον φραξιονισμό….

Τι μένει, λοιπόν, να κάνει η Φώφη Γεννηματά και στα κομματόσκυλα που έχουν μείνει πιστά στον Ανδρεϊσμό και στο πάλαι ποτέ ένδοξο ΠΑΣΟΚ;

Μια λύση θα ήταν να δεχθούν τις "προτάσεις γάμου" του Αλ. Τσίπρα και να διαμορφώσουν από κοινού μια μεγάλη Κεντροαριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ που με τις κατάλληλες προσαρμογές θα μπορούσαν να ξαναγυρίσουν στην εξουσία μετά την τετραετία ή οκταετία διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μια άλλη λύση, ακόμη πιο επαναστατική και ριζοσπαστική, θα ήταν να βγει από τα αριστερά στον Αλ. Τσίπρα. Δηλαδή να διακηρύξει το ΠΑΣΟΚ ότι η Αριστερά του 21ου αιώνα δεν μπορεί παρά να είναι:

1) Απόλυτα και φανατική δημοκρατική και η πορεία προς το σοσιαλισμό θα γίνει με επέκταση της δημοκρατίας και του αστικού εκσυγχρονισμού της χώρας. Αίτημα που εκκρεμεί από την περίοδο του Κώστα Σημίτη.
2) Απόλυτα φιλελεύθερη στην πολιτική, αλλά και στην οικονομία και στους θεσμούς, διαχωρίζοντας αυστηρά τον φιλελευθερισμό από τον αυταρχικό κρατισμό και τον αρπακτικό νεοφιλελευθερισμό.
3) Απόλυτα ευρωπαϊκή, υποστηρίζοντας με πείσμα όλες τις πρωτοβουλίες για την ολοκλήρωση και την ομοσπονδοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα έχει αυτόνομη εξωτερική πολιτική ειρήνης και συνεργασίας και ευρωπαϊκό στρατό.

4) Το εργατικό κίνημα (κόμματα και συνδικάτα) πρέπει να προτείνει την οργανική συμμετοχή των εργαζομένων στα κύτταρα της οικονομίας. Δηλαδή, με την ίδρυση κάθε μεγάλης ιδιωτικής επιχείρησης καθώς και σε κάθε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου ένα 2-5% των μετοχών της επιχείρησης θα διανέμονται δωρεάν στους εργαζόμενους της επιχείρησης κι ένας εκπρόσωπός τους θα συμμετέχει στο Δ.Σ. της επιχείρησης.
Φυσικά δεν είναι πιθανό να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες η Φώφη Γεννηματά και τα κομματόσκυλα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, επειδή οι περισσότεροι είναι παιδιά του κομματικού σωλήνα και προτιμούν το επαρχιώτικο "κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στη Ρώμη". Εξάλλου, ακούγεται καλύτερα το "κυρία Πρόεδρε από το κυρία αντιπρόεδρε ή γραμματέα".

Επίσης όλοι παλαιοΠΑΣΟΚοι ζουν με το σύνδρομο των Άγγλων του Brexit. Ζουν κι ονειρεύονται το μεγαλείο του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ κι αυτό παραλύει τη σκέψη και τη δράση.
Όμως, όποιος δεν μπορεί να πάει μπροστά βουλιάζει στο βάλτο του παλαιοκομματισμού, των ρουσφετιών, του εκφυλισμού, της παρακμής και τελικά της εξαφάνισης.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας