Θέμος Αναστασιάδης

Σε 28 χώρες της Ε.Ε. ’γίναν ευρωεκλογές, αλλά σε μια και μόνο ο νικητής πήγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να θέσει θέμα εκλογών που:

α) δεν έχει θεσμική δυνατότητα να του τις δώσει και
β) δεν τις θέλει η πλειοψηφία των Ελλήνων.

Και το πιο… κωμικοτραγικό; Κατά βάθος δεν τις θέλει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μια που χωρίς καμιά δυνατότητα άλλων συμμαχιών, το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει, εάν τις κέρδιζε, είναι κι άλλη κάλπη.

Συγκριτικά δηλαδή η κυρία Λεπέν θα ‘πρεπε να ‘χει εγκατασταθεί από μόνη της στο Προεδρικό Μέγαρο της Γαλλίας (όπου άλλωστε μπαινοβγαίνουν εύκολα διάφορες κυρίες-μπορεί να την νομίζουν για ένα νέο αμόρε του Ολάντ!) Ενώ ο Φάρατζ στην Αγγλία θα αυτοανακηρυσσόταν διάδοχος του θρόνου και θα ζητούσε απ'τον Ουίλλιαμ για... πάρτη του την Κέιτ Μίντλετον (τις τελευταίες αποκαλυτικές φωτο της οποίας  θαύμασε όλος ο κόσμος).

Η πεντακάθαρη αλλά όχι θριαμβευτική για τις δεδομένες συνθήκες νίκη του Αλ. Τσίπρα, είχε σύμφωνα και με ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ αναλυτές, και το μήνυμα, ότι ακόμη «δεν μας εμπιστεύεται απόλυτα» ο κόσμος για την εξουσία.

Γιατί άραγε; Προφανώς επειδή:

α) τα «στελέχη» λένε διάφορες ασυναρτησίες συχνά-πυκνά και μετά το γυρίζουν «τούμπα» και
β) η κοινή γνώμη θέλει ακόμη να ελπίζει (-ψευδαίσθηση έστω!) ότι θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο, και θα μείνουμε στο ευρώ. Η εσπευσμένη επίσκεψη... σόου στον «Ιώβ» Κάρολο Παπούλια πέτυχε μ’ ένα σμπάρο και τις δύο «αχίλλειες» πτέρνες του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι λέει και κάνει πράγματα που δεν γίνονται και ότι επιδιώκει ακυβερνησία.

Σε συνδυασμό με τις «διαταγές» που έδωσε στον Σαμαρά για το… πώς θα κυβερνά εφ’ εξής, κι αν θα του ζητά την άδεια για να πάει και στο μπάνιο, δείχνουν ότι υιοθετούν μια στρατηγική του να γίνονται όλα μπάχαλο κάθε μέρα ώστε η παρούσα κυβέρνηση να μην μπορεί να κυβερνήσει. Μήπως δεν είναι και τόσο έξυπνη επιλογή;

Μήπως στο τέλος γυρίσει μπούμερανγκ και το «ταβάνι» που φαίνεται να ‘χει ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά μπορεί να ‘ναι απλώς πλατύσκαλο προς τα πάνω) του πέσει στο κεφάλι; Σε κάθε περίπτωση σόου σαν τα χθεσινά μειώνουν τους ίδιους που τα κάνουν σαν εξ επίτηδες. Δεν είναι εποχή για πολιτικές σαχλαμάρες. Τον εαυτό του κατ’ αρχάς αδικεί πριν απ’ όλους ο Τσίπρας. Αποδεικνύοντας ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την εξουσία δεν είναι ο αντίπαλος αλλά το δικό του κόμμα αυτό καθ’ εαυτό.
Κι αν όλα αυτά δεν του λένε τίποτα ας σκεφθεί το... του πράσινου ηλίου φαεινότερο. Με κάτι τέτοια έκανε «μάγκα» και ρυθμιστή τον Βενιζέλο του 8%.