Θέμος Αναστασιάδης

Βοά η υφήλιος ότι πηδάμε μόνοι μας στον γκρεμό, αλλά εμείς-ως συνήθως- κατρακυλούμε διαπληκτιζόμενοι. Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία όπου παίρνουμε τον λάθος δρόμο στη πιο κρίσιμη στιγμή. Όμως, ακόμη και στις δραματικές συνθήκες που θα ζήσουμε ως τις εκλογές, παρά τον κίνδυνο ξαφνικού θανάτου της οικονομίας, αλλά και "κυπατζίδικων" πολιτικών αλητειών εν είδει προβοκάτσιας, σαν αυτές που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, πρέπει να σώσουμε οτιδήποτε που σώζεται.

Δυστυχώς οι φανατικοί που αποβλέπουν στο χάος για να... δοξασθούν μεσ’ τα ερείπια και τις στάχτες πέτυχαν με εκβιασμούς τον στόχο τους στον Α’ γύρο. Όμως τώρα περνάμε στον Β’ γύρο που είναι, ιστορικά, ο πιο αποφασιστικός.

Επέβαλαν στην πλειοψηφία των Ελλήνων που δεν ήθελαν εκλογές μια οδυνηρή περιπέτεια. Σπρώχνουν συνειδητά την χώρα προς εκτροχιασμό εκτός ευρώ. Εσπειραν παντού το μίσος, την λάσπη, τις συκοφαντίες. Τώρα πια στις κάλπες μπορεί ακόμη-και επιβάλλεται-να σωθεί η Ελλάδα, απ’ τους άφρονες, κάποιους παράφρονες και τους κερδοσκόπους που γυρνάν σαν τα κοράκια πάνω απ’ το ρημαγμένο έθνος.

Αυτό μπορεί να αλλάξει με συμπόρευση όλων των δυνάμεων που πιστεύουν σε μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, και αρνούνται να αφήσουν τις παλαβές μειοψηφίες να εκβιάσουν με την βία την βούληση μας.

Ευτυχώς από μια πλευρά, πάνω στην τύφλα τους κάναν την εικόνα ξεκάθαρη από μόνοι τους: Απ’ την μια η Ευρώπη, και η ομαλότητα. Απ’ την άλλη η περιπέτεια στο άγνωστο σαν σε φλεγόμενο πλοίο που δεν θα ‘ρχεται κανείς να το βοηθήσει. Αρα δεν χρειάζεται ούτε ένταση, ούτε φανατισμός, για να μην διαλυθεί ανεπανόρθωτα η οικονομία πριν τις κάλπες. 

Απλά να γίνει κατανοητό με τον πιο απλό τρόπο ότι έχουν να διαλέξουν μεταξύ της σωτηρίας απ’ το ναυάγιο, και της παραμονής στο άγνωστο, χωρίς μηχανή και πηδάλιο με βάρκα, όχι την ελπίδα, αλλά την απελπισία. Στον β’ γύρο γίνονται πάντα τα καλύτερα. Πάμε να τελειώνουμε. Ναι ή όχι στην Ευρώπη; Ποτέ άλλοτε η επιλογή δεν ήταν πιο κρίσιμη και τόσο καθαρή.