Χρ. Ι. Στεφανάδης

Από την αρχαιότητα, η φιλοξενία θεωρούνταν πράξη αρετής.

Ο Όμηρος περιγράφει, ότι σε όποιο σπίτι κι αν πήγαινε την εποχή εκείνη ένας ξένος, θα έβρισκε φιλοξενία.

Ήταν μάλιστα τόσο σημαντικό το θέμα της φιλοξενίας, ώστε εθεωρείτο ότι ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία προστάτευαν τους ξένους και η κακή αντιμετώπιση τους θεωρούνταν αμάρτημα.

Η φιλοξενία την εποχή εκείνη, ακολουθούσε μια προκαθορισμένη ιεροτελεστία και παρεχόταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη στην οποία ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο, τον ξενώνα, ενώ παράλληλα με μοχλό την φιλοξενία, μπορούσαν να έλθουν πλησίον κοινωνικά, άτομα οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης..

Σήμερα ως ένας λαός με αυτές τις παρακαταθήκες, οφείλουμε να έχουμε ειδική ευαισθησία αλλά και υποχρέωση στους άγραφους κανόνες της φιλοξενίας.

Ποια όμως είναι τα όρια της φιλοξενίας;

Δηλαδή, μέχρι ποιου βαθμού μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς το δικαίωμα της φιλοξενίας χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα στην χώρα που θα τον φιλοξενήσει; Γιατί είναι αυτονόητο, ότι ο ζωτικός χώρος κάθε λαού θεωρείται κεκτημένο. Ο χώρος αυτός διαμορφώνεται, στη διαδρομή της Ιστορίας, από ένοπλους αγώνες ή διεθνείς συνθήκες που προκύπτουν έπειτα από κοσμοϊστορικά γεγονότα. Για εμάς τους Έλληνες, ο ζωτικός μας χώρος, κατά τη μακρά ιστορική μας διαδρομή έχει υποστεί τεράστιες αλλαγές. Ακόμα και τον προηγούμενο αιώνα τα όρια της ελληνικής επικράτειας άλλαξαν δραματικά. Σήμερα ο ζωτικός χώρος της πατρίδας μας είναι δεδομένος και φαίνεται παγιωμένος. Τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, μοιραζόμαστε τον χώρο αυτό και προσπαθούν να διατηρήσουν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κεκτημένα μας και τα θρησκευτικά πιστεύω μας .

Και τα κεκτημένα αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, προσπαθεί να τα διατηρήσει, μακριά από ρατσιστικές ή εθνικιστικές ιδεολογίες.

Γιατί, ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους. Ο φυλετικός ρατσισμός , είναι η συνηθέστερη εκδήλωση του ρατσισμού.

Οι φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων. Και με βάση αυτές τις απόψεις , υποστηρίζουν ότι η φυλή με συγκεκριμένα εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό της ανώτερη από τις άλλες.

Οι Έλληνες όμως , σε όλη την ιστορική τους διαδρομή, δεν υπήρξαν ρατσιστές. Ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος, ευνόησε τους γάμους των στρατιωτών του με γυναίκες από λαούς της Ανατολής που είχε κατακτήσει, προφανώς γιατί δεν πίστευε στην φυλετική ανωτερότητα των Ελλήνων Μακεδόνων στρατιωτών του …

Οι Έλληνες όμως, δεν υπήρξαν και εθνικιστές και πολύ περισσότερο φασίστες.. Γιατί ο εθνικισμός και ο φασισμός , είναι ιδεολογίες που προτρέπουν να μισεί κάποιος τους άλλους λαούς.

Οι Έλληνες απεναντίας, υπήρξαν και είναι πατριώτες. Δηλαδή αγαπούν την πατρίδα τους. Αυτό είναι ο πατριωτισμός.

…Τα τελευταία χρόνια, με ρυθμούς γεωμετρικά αυξανόμενους, μεταναστευτικό κύμα από την Ανατολή κι την Βόρειο Αφρική, κατακλύζει την πατρίδα μας.

Κατατρεγμένοι πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές, ή άνθρωποι απελπισμένοι από την πείνα ή υποψήφια θύματα καταπιεστικών καθεστώτων, περνούν με κίνδυνο της ζωής τους το Αιγαίο, την ιστορική θάλασσα του Ομήρου, και καταλήγουν στην χώρα μας και κυρίως στα ακριτικά μας νησιά μας…Και το τραγικότερο , αυτή η διαδρομή προς την γη της επαγγελίας, όπως πιστεύουν, συνοδεύεται από μεγάλες απώλειες ζωών, ενηλίκων και μικρών παιδιών.

Σήμερα, η πατρίδα μας προσπαθεί να φυλάξει τα σύνορα μας από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση . Και το επιτυγχάνει σε μεγάλο βαθμό, πάντα με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες. Γιατί η προστασία του ζωτικού μας χώρου , του οικονομικού, του κοινωνικού και του πολιτιστικού επιπέδου μας , είναι υποχρέωση και καθήκον .

Γιατί , δεν είναι δυνατό η χώρα μας να αποτελεί πύλη προσφυγικής εισόδου για την Ευρώπη και να υφίσταται ασύμμετρο τεράστιο βάρος, επωμιζόμενη ευθύνες που δεν της ανήκουν…

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας και βουλευτής Σάμου με την Ν.Δ.