Χρ. Ι. Στεφανάδης

Αυξήσεις μισθών και συντάξεων με τιμαριθμική προσαρμογή.. Προσαρμογή σε ένα τιμάριθμο πού κάλπαζε. Χαριστικά δάνεια , πλασματικές επιδοτήσεις και ασύστολη φοροδιαφυγή. Από την άλλη πλευρά υποπαραγωγικότητα, ασύμμετρη διόγκωση του δημοσίου τομέα και η διαφθορά να πλανάται σαν την ορεινή ομίχλη ,να ξεθωριάζει και να διαβρώνει τους θεσμούς…

Και όλη αυτή η ευημερία να προκύπτει όχι από την πρωτογενή παραγωγή πλούτου, αλλά από δανεικά.. Δανεικά από τις αγορές, και όταν αυτές μας τελείωσαν, στο τέλος δανεικά από τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή ένωση και από το ΔΝΤ.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι διαδοχικές κυβερνήσεις της χώρας επιδίδονταν σε μια άμιλλα παροχολογίας , προκειμένου να καταλάβουν ως κάλπικο λάφυρο μια εφήμερη εξουσία..

..Χαρακτηριστική της εποχής εκείνης ήταν η απάντηση του τότε Πρωθυπουργού, που είχε πρωταγωνιστήσει στην μεταπολίτευση, στο ερώτημα σχετικά με το διογκούμενο Ελληνικό κρατικό χρέος : “ Δεν είναι κακό να χρωστάει μια χώρα.. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν μεγάλο χρέος! “. Παραβλέποντας βέβαια τον καθοριστικό παράγοντα της παραγωγικότητας, που η πατρίδα μας υστερούσε δραματικά σε σχέση με τις ΗΠΑ..

Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αργότερα στην Ευρωζώνη, με τα όποια πραγματικά ή πλασματικά οικονομικά στοιχεία, επέτεινε το πρόβλημα , αφού η νομισματική ισοτιμία έκανε ακόμα δυσχερέστερο το ήδη περιορισμένο εξαγωγικό μας εμπόριο. Και αντί έγκαιρα να ενημερωθεί ο Λαός για την επερχόμενη καταιγίδα, η πλειοψηφία των πολιτικών μας ,προσηλωμένοι στο αφήγημα «λεφτά υπάρχουν..», συνέχισαν να παρακολουθούν παθητικά την καταστροφική πορεία της οικονομίας μας.

Και ήρθαν αναπόφευκτα τα μνημόνια.. .. Ίσως, να υπήρχε και μια στυγνή πολιτική σκοπιμότητα από τους εταίρους μας. Πάντως έγινε μια βίαιη προσαρμογή στην οδυνηρή πραγματικότητα . Με τα αναγκαστικά, εκβιαστικά και επώδυνα μέτρα που επέβαλαν οι δανειστές μας , η ανεργία, η υποαπασχόληση, η ανέχεια, αλλά ακόμα και η πείνα για ένα μέρος των συμπολιτών μας, ήταν αναπόφευκτα…

Σήμερα , η παρούσα Κυβέρνηση, προσπαθεί σε όλους τους τομείς ένα άλμα εκσυγχρονισμού. Όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας …Στην Παιδεία, την Υγεία, την Δημόσια διοίκηση.

Με στόχο να γίνει η χώρα ανταγωνιστική, όχι μόνο οικονομικά.

Το εγχείρημα είναι βέβαια δύσκολο. Στρεβλώσεις, δυσλειτουργίες και νοοτροπίες , εδραιωμένες όχι μόνο μετα την μεταπολίτευση, αλλά και από πολύ παλαιότερα, είναι δύσκολο να «θεραπευθούν» άμεσα.

Οι αντιδράσεις από κοινωνικές ομάδες είναι συνεχείς και έντονες, ακόμα και βίαιες. Πολλές από αυτές είναι σε ένα βαθμό δικαιολογημένες , αφού η ακρίβεια, η ασφάλεια, οι προσβάσεις στις δομές υγείας και ο κοινωνικός αποκλεισμός, παρα τις προόδους, συνεχίζουν να υπάρχουν. Η προσπάθεια όμως συνεχίζεται. Συνεχίζεται σταθερά, χωρίς να υπολογίζεται το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος… Υπάρχουν όμως και αντιδράσεις από μικρές μειοψηφίες, που χρησιμοποιώντας ως έρεισμα, λογικές λαϊκές διεκδικήσεις , με βίαιες συμπεριφορές, προπηλακίζοντας Υπουργούς και χρησιμοποιώντας υβριστικά συνθήματα, προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα πλειοψηφικής κοινωνικής οργής και να εισπράξουν πολιτικά οφέλη.

Κατά την άποψή μου, η προσπάθεια της παρούσας Κυβέρνησης πρέπει να συνεχισθεί. Και να μην ανασταλεί υπό την πίεση των δημοκοπικών ευρημάτων. Στο ορατό μέλλον, πιστεύω θα δικαιωθεί η προσπάθεια. Θυμίζω τι συνέβη με τη ακύρωση των μέτρων που είχε εξαγγείλει ο τότε Υπουργός εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων του ΠΑΣΟΚ Τάσος Γιαννίτσης. Η ακύρωση έγινε μετά από μεγάλες αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων και συνδικαλιστών. Αντιδράσεις, που η τότε Κυβέρνηση, εκτίμησε ότι θα προκαλέσουν πολιτικό κόστος…

Εάν βέβαια οι μεταρρυθμίσεις Γιαννίτση είχαν γίνει, η σημερινή κατάσταση στον ασφαλιστικό και εργασιακό τομέα, θα ήταν πολύ καλύτερη.

.. Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να συνεχισθούν.

Για να μην πάνε χαμένες οι μέχρι τώρα, πολύχρονες θυσίες του Λαού μας.

Για να μην βιώσει ο Λαός μας ξανά, αυτό που γράφει ο Σεφέρης στο ποίημα του “ Ελένη”, εμπνευσμένος από την εκδοχή που δίνει ο Ευριπίδης για τον Τρωικό πόλεμο, ότι δηλαδή μάταια πολέμησαν οι Έλληνες για δέκα χρόνια , αφού η ωραία Ελένη δεν βρισκόταν στην Τροία:

«…πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο, αδειανό για μιαν Ελένη.»

… Ο υποψήφιος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας , στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του από το βήμα της Βουλής, απευθυνόμενος στις πολιτικές μας δυνάμεις, είπε :

“Κρατήστε τον νήμα που ενώνει και οδηγεί την χώρα στην πρόοδο”.