Χρ. Ι. Στεφανάδης

Με αμετακίνητο στόχο κάθε ενέργειας, το συμφέρον του λαού που εκπροσωπεί.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας, είτε σε ατομικό, είτε σε ομαδικό, είτε σε κομματικό επίπεδο, με αυτές τις παραδοχές, αντικειμενικά ευρίσκεται σε κρίση. Η κρίση αφορά την εκφορά λόγου, την έλλειψη οράματος, την δυσκολία συντονισμού με τα λαϊκά προβλήματα και την αδυναμία συγχρονισμού με το διεθνές περιβάλλον, που μεταβάλλεται με εξαιρετική ταχύτητα. Αυτό κατά την γνώμη μου οφείλεται, όχι σε αδυναμία κατανόησης των προβλημάτων και του περιβάλλοντος, αλλά κυρίως και πρωτίστως, στην τοξική επίδραση του λαϊκισμού, που προοδευτικά και συστηματικά το υποσκάπτει. Ένας λαϊκισμός με την ανάλογη δημαγωγία, πολλές φορές τοξικός, που προέρχεται από πολιτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης.

Οι λαϊκιστές και οι δημαγωγοί δεν είναι φαινόμενο μόνο της σημερινής εποχής. Πρωτοεμφανίστηκαν στην αρχαία Αθήνα μετά τον θάνατο του Περικλή (429 π.Χ.). Είχαν το χάρισμα του αχαλίνωτου λόγου, λόγου που όμως δεν διατύπωνε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές θέσεις. Ασκούσαν, όμως, επιρροή στον λαό, γιατί κολάκευαν τις επιθυμίες του και τις προσδοκίες του, ακόμα και εάν αυτές ήταν αντικειμενικά ανέφικτες.

Δηλαδή, λαϊκισμός είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Είναι η διάδοση μιας θέσης που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η παράθεση ψευτοδιλημμάτων, που προκαλούν διχασμό του κοινωνικού συνόλου. Και δημαγωγία είναι η πολιτική ρητορεία που προσπαθεί να παρασύρει τον λαό, στοχεύοντας στο συναίσθημα και όχι στη λογική. Ο λαϊκισμός προβάλλει φαινομενικά τη λαϊκή κυριαρχία, την οποία κατά τους λαϊκιστές, σφετερίζονται διάφορες ελίτ, όπως οι οικονομικά ισχυροί, τα πολιτικά «τζάκια» και οι «επαγγελματίες» πολιτικοί. Και βέβαια η εποχή μας, με την ανεξέλεγκτη και αδάπανη κυκλοφορία του λόγου (γραπτού και προφορικού) αποτελεί την χρυσή εποχή του λαϊκισμού, αφού ο κάθε επώνυμος, ψευδώνυμος ή ανώνυμος, μπορεί ανεξέλεγκτα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να διαδίδει οτιδήποτε.

Πώς, όμως, η Ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο;

Να δεχθούμε μοιρολατρικά ότι ο λαϊκισμός είναι ανίκητος;

Όχι βέβαια! Πάντα ο λαϊκισμός και η δημαγωγία, ήταν απέναντι στην πραγματική δημοκρατία.

Αλλά πάντα, ευτυχώς, στο τέλος η δημοκρατία νικούσε.

Και ένας σίγουρος τρόπος είναι η ανανέωση. Ανανέωση που αφορά ιδέες, πρόσωπα, επικοινωνιακές μεθόδους και κυρίως παραγωγικότητα.

Τα μαθήματα που μας δίνει η βιολογική επιστήμη, νομίζω είναι χρήσιμα!

Η ανανέωση ενός οργανισμού και η αντιμετώπιση της γήρανσης, γίνεται με διάφορους τρόπους:

Πρόληψη, με βελτίωση του τρόπου ζωής, με υγιεινή διατροφή, καλύτερο περιβάλλον, καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.

Φαρμακευτική αγωγή, με διάφορες θεραπείες που έχουν στόχο την διατήρηση των κυττάρων σε καλή κατάσταση και αποφυγή του κυτταρικού θανάτου, ως αποτέλεσμα τοξικών μηχανισμών.

Χειρουργικές επεμβάσεις, που αφορούν θεραπείες όπου αστοχούν τα φάρμακα, ή επεμβάσεις για καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.

Βέβαια, ο γενετικός προγραμματισμός, που τελικά οδηγεί στον θάνατο του οργανισμού, όσο και εάν παραταθεί, είναι τελικά αναπόφευκτος με τις παρούσες δυνατότητες της επιστήμης.

Πώς, όμως, αυτά τα μαθήματα από την Βιολογία και την Ιατρική, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την πολιτική και την δημοκρατία για την προστασία από τον λαϊκισμό;

Όσον αφορά την “πρόληψη”, με συνέπεια υποσχέσεων και πράξεων, με σωστή ενημέρωση και επικοινωνία, με απουσία αλαζονικής συμπεριφοράς και με συνεχή προσαρμογή στο περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς και με έγκαιρη αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Η “φαρμακευτική αγωγή” συνίσταται σε οικονομικές παρεμβάσεις για την διόρθωση αδικιών που να αφορούν όλους τους πολίτες, και σε θεσμικές παρεμβάσεις με νομοθετήματα που να είναι προσαρμοσμένα στις σύγχρονές κοινωνικές απαιτήσεις και να μην παραμένουν ετεροχρονισμένα από το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα.

Όσον αφορά τις “χειρουργικές επεμβάσεις”, αυτές είναι αποκλειστικά αντικείμενο της δικαιοσύνης, σε καταστάσεις που οι λαϊκιστές κινούνται πέραν των ορίων του νόμου.

Θα διερωτηθεί κάποιος. Eάν ακολουθήσουμε την βιολογική γνώση, ότι τελικά, όσο και εάν παραταθεί, επέρχεται ο θάνατος του οργανισμού, μήπως θα συμβεί το ίδιο και με την δημοκρατία; Η αλήθεια είναι, ότι αυτό συμβαίνει, όταν η δημοκρατία δεν λαμβάνει έγκαιρα διορθωτικά μέτρα και υποχωρεί στον καταστροφικό λαϊκισμό. Στην πατρίδα μας έχουμε τραυματικές εμπειρίες με την κατάλυση της δημοκρατίας, μέχρι και σχετικά πρόσφατα., Το ευτύχημα όμως είναι, ότι ο λαϊκισμός, εδράζεται σε σαθρές βάσεις και οι επιρροές στους πολίτες επομένως είναι εφήμερες. Έτσι η δημοκρατία πάντα επικρατεί.

Έτσι πιστεύω θα γίνει και σήμερα στην χώρα μας.

Στην χώρα που γέννησε και τον λαϊκισμό και την δημαγωγία. Αλλά και την δημοκρατία!