Χρ. Ι. Στεφανάδης

Ο Βολταίρος έλεγε ότι «το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που γνωρίζει ότι θα πεθάνει». Πολλοί φιλόσοφοι από την αρχαιότητα προσπάθησαν να βοηθήσουν τον άνθρωπο να απαλλαγεί από αυτό τον φόβο. Ενας από αυτούς ήταν ο Επίκουρος ο Αθηναίος, ο ιδρυτής της Σχολής του Κήπου.

Ο βασικός σκοπός της ηθικής διδασκαλίας του ήταν να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κατανοήσουν τα όρια του ανθρώπινου βίου και μέσα σ’ αυτά να απολαύσουν τη χαρά της ζωής. Ελεγε, λοιπόν, ότι «ο θάνατος είναι ένα τίποτα για μας ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, και όταν έρχεται αυτός δεν υπάρχουμε εμείς». Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους νεκρούς, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι νεκροί δεν υπάρχουν πια. Αυτή η υλιστική άποψη, όμως, δεν θωρακίζει επαρκώς τον άνθρωπο από τον φόβο του θανάτου, αφού δεν δίνει απάντηση στην έννοια της ανυπαρξίας, δηλαδή του τι συμβαίνει μετά... Από τότε πολλοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν το ζήτημα και πολλές θρησκείες να δώσουν -όχι με επιστημονικά δεδομένα- εξηγήσεις για το φαινόμενο του θανάτου.

Το 2007, ο Αμερικανός επιστήμονας Ρόμπερτ Λάνζα πρότεινε μια νέα θεωρία για το φαινόμενο του θανάτου, με βάση την κβαντοφυσική και τη θεωρία των παραλλήλων συμπάντων του Αϊνστάιν. Τη θεωρία αυτή την ονόμασε Βιοκεντρισμό.

Ο Λάνζα υποστηρίζει ότι αφού, σύμφωνα με τους θεμελιώδεις νόμους της Φυσικής, καμία μορφή ενέργειας δεν χάνεται στο σύμπαν και ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελεί ένα θαυμαστό εργαστήριο παραγωγής ενέργειας, σίγουρα αυτή η ενέργεια του εγκεφάλου όταν το όργανο παύει να λειτουργεί μεταφέρεται κάπου αλλού, ίσως σε ένα παράλληλο σύμπαν, που ο Αϊνστάιν τεκμηρίωσε την ύπαρξή του πριν από 80 χρόνια. Αλλωστε και ο ίδιος ο Αϊνστάιν με αφορμή τον θάνατο του φίλου του Μπέσο είχε πει: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτό τον παράξενο κόσμο λίγο πριν από μένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ανθρωποι σαν κι εμάς γνωρίζουν ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον είναι απλώς και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Πολλοί επιστήμονες είδαν θετικά τη θεωρία του Βιοκεντρισμού, ενώ άλλοι την απορρίπτουν. Σε κάθε περίπτωση, γεγονός είναι ότι η θεωρία αυτή έχει επαρκείς επιστημονικές βάσεις και είναι σύμφωνη με την Κβαντοφυσική...

... Πριν από λίγες εβδομάδες, μέσα σε μια συνεχή και καταθλιπτική ροή ειδήσεων, υπήρξε μία που συντάραξε την κοινή γνώμη. Ενας γνωστός δημοσιογράφος όταν έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο και του απομένουν 3-6 μήνες ζωής έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Εγώ και ο θάνατός μου», όπου με συγκλονιστικό τρόπο περιγράφει την κατάστασή του και εξηγεί την απόφασή του να υποβληθεί σε υποβοηθούμενη ευθανασία... Για την πραγματοποίηση της απόφασής του προγραμμάτιζε τη μετάβασή του σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου και θα μπορούσε να κάνει αυτό που πραγματικά επιθυμούσε.

Ο ίδιος o δημοσιογράφος, σε μια συγκλονιστική συνέντευξή του, στήριξε με ισχυρά επιχειρήματα αυτή του την απόφαση, τονίζοντας ότι είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει για τη ζωή και τον θάνατό του... Πριν από λίγες ημέρες αναγγέλθηκε ο θάνατός του. Ο ίδιος επέλεξε τη «μη υποβοηθούμενη ευθανασία»... Σε ιδιόχειρο σημείωμα και σε βίντεο εξηγεί με συγκλονιστικό τρόπο την απόφασή του αυτή, τονίζοντας με αξιοθαύμαστη γλαφυρότητα ότι με τα υπάρχοντα στοιχεία της ανίατης νόσου του η επιλογή του αυτή ήταν η πιο ενδεδειγμένη! Και ότι αυτός ήταν ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για την επιλογή του τέλους του...

Ισως βρεθούν ορισμένοι ψυχίατροι που θα πουν ότι η ενέργεια αυτή έχει υπόβαθρο μια δικαιολογημένη κατάθλιψη...
Ισως βρεθούν άλλοι που θα πουν ότι η ενέργεια αυτή είναι αντίθετη με τη θρησκεία μας...
Ισως, τέλος, βρεθούν άλλοι που θα πουν ότι τον κυρίευσε ο φόβος ενός επώδυνου θανάτου και με την ενέργειά του αυτή τον απέφυγε...
Ενα είναι σίγουρο. Οτι ο Αλέξανδρος Βέλιος έδωσε ένα πρωτόγνωρο ράπισμα στη συμβατικότητα και τον συμβιβασμό...

Και από μια άλλη ζωή, είτε πρόκειται για τη χριστιανική «επουράνια», είτε για το παράλληλο σύμπαν του Ρόμπερτ Λάνζα, ο Βέλιος θα παρακολουθεί τα δρώμενα στη χώρα μας, τις μικρότητες, τις φοβίες, τα ψέματα, τις απάτες και τις αυταπάτες και θα συνεχίζει να μελαγχολεί...