Χρ. Ι. Στεφανάδης

Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας εργάζεται σε μια εξέδρα άντλησης πετρελαίου στην παγωμένη Αλάσκα. Είναι ένας ελεύθερος σκοπευτής που σκοτώνει τους λύκους που πλησιάζουν την εξέδρα και απειλούν τη ζωή του ίδιου και των συναδέλφων του. Κάποια στιγμή επιβιβάζεται μαζί τους σε αεροπλάνο για να φύγει. Το αεροπλάνο συντρίβεται και εκείνος μαζί με άλλους οκτώ συντρόφους του καταφέρνουν να σωθούν από το ατύχημα. Προσπαθώντας να επιβιώσουν στους πάγους, θα συναντήσουν μια αγέλη λύκων. Τα άγρια ζώα, πεινασμένα, τους επιτίθενται διαδοχικά και κατασπαράζουν ένα άτομο κάθε φορά... 

Οι λύκοι σκοτώνουν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι σκοτώνουν τους λύκους... Παραστατικά η πάλη του ανθρώπου να επιβιώσει. Ενα συνεχές τρέξιμο μακριά από τα ζώα. Οταν οι άγριοι λύκοι φτάνουν πεινασμένοι στο σημείο της συντριβής του αεροπλάνου, οι άνθρωποι το μόνο που μπορούν να σκεφτούν και να αναρωτηθούν είναι αν η άγονη αυτή περιοχή θα είναι το τελευταίο τους καταφύγιο ή ο τόπος του επικείμενου θανάτου τους. 

Στην αρχή της ιστορίας ο κεντρικός ήρωας σκέπτεται να αυτοκτονήσει. Το βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης όμως υπερτερεί και μαζί με τους συντρόφους του αρχίζουν τη μάχη της επιβίωσης. Από τις συζητήσεις που κάνουν γύρω από τη φωτιά που έχουν ανάψει μέσα στο χιόνι αναμένοντας νέα επίθεση των άγριων ζώων είναι φανερό ότι όλοι αναζητούν με αγωνία ερείσματα για να κρατηθούν ζωντανοί... Ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας θυμάται λόγια του πατέρα του παρμένα από ένα ποίημα: «Να ζήσεις και να πεθάνεις σήμερα». Δηλαδή η ζωή είναι μόνο εδώ και τώρα. Είναι το τοπίο που βλέπεις, είναι ο φόβος που έχεις να νικήσεις, δεν είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον... 

Πριν από δύο εβδομάδες ένας υφυπουργός της κυβέρνησης από τα ακριτικά Δωδεκάνησα, με τον νησιώτικο αυθορμητισμό του, μίλησε για σχέδιο τουριστικής αξιοποίησης, ίσως και επανεγκατάστασης κατοίκων σε μικρά ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου...
Οι από τα ανατολικά γείτονές μας αντέδρασαν άμεσα με περισσό θράσος και απειλές πρωτόγνωρες για αξιωματούχους χώρας που χτυπά την πόρτα της Ευρώπης. Μας απείλησαν να μην τολμήσουμε να προχωρήσουμε στην υλοποίηση τέτοιων σχεδίων γιατί οι περιοχές αυτές, κατά τους Τούρκους, αποτελούν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, δηλαδή είναι περιοχές εκτός ελληνικής επικράτειας!  

Αλλά πώς προέκυψε το θέμα με τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» στο ελληνικο Αιγαίο Πέλαγος; Ο όρος επινοήθηκε από την τουρκική εξωτερική πολιτική τη δεκαετία του ’90 και αναφέρεται σε νησίδες του Αιγαίου στις οποίες η Τουρκία αμφισβητεί τη διαχρονική κυριαρχία της χώρας μας. Ο όρος αυτός όμως και οι σχετικές διεκδικήσεις είναι ανυπόστατα από νομικής, ιστορικής αλλά και πολιτικής πλευράς και αυτονόητα θεωρούνται από τη χώρα μας επεκτατική κίνηση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Και τούτο γιατί τα θαλάσσια σύνορά μας καθορίζονται από διεθνείς συνθήκες. Παρ’ όλα αυτά, κατά την Τουρκία, η κυριότητα των περιοχών αυτών δεν είναι ξεκάθαρη. Αν και ο όρος δεν έχει βρει ανταπόκριση σε κάποιον επίσημο διεθνή οργανισμό, χρησιμοποιείται συχνά από την τουρκική πλευρά για την αιτιολόγηση ή περιγραφή των διεκδικήσεών της σε ελληνικές παραμεθόριες περιοχές. Το θέμα αυτό και η αμφισβήτηση της επικράτειάς μας θα λύνονταν αυτόματα με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, δικαίωμα που προκύπτει αβίαστα από το Διεθνές Δίκαιο. Μπροστά σε αυτή την προοπτική, οι γείτονές μας υιοθέτησαν το casus belli, δηλαδή την αιτία πολέμου σε μια ενδεχόμενη τέτοια ελληνική κίνηση.

Με μια χώρα όμως χρεοκοπημένη, σε μια Ευρώπη με τεράστια προβλήματα, με την προσφυγική κρίση σε έξαρση, μια κοινωνία σε απόγνωση και με ένα πολιτικό σύστημα εσωστρεφές και αλληλοσπαρασσόμενο, η εξέλιξη στις τουρκικές απειλές και τις ιταμές προκλήσεις στις εξαγγελίες του υπουργείου Ναυτιλίας ήταν μονόδρομος... Πλήρης και ταπεινωτική υπαναχώρηση. Ηταν μια παρερμηνεία!... Ηταν μια παρεξήγηση!... 

Το Αιγαίο, όμως, δεν έχει «γκρίζες ζώνες». Εχει μόνο γαλάζιες. Και σήμερα, αλλά και από την εποχή του Ομήρου! Στη δυσχρωματοψία των Τούρκων να βλέπουν το γαλάζιο ως γκρίζο μία είναι η θεραπεία: Το δόγμα «Να ζήσεις και να πεθάνεις (αν χρειαστεί) σήμερα». 
Οπως είχε αποφασίσει τελικά, στην προσπάθεια του να επιβιώσει, ο κεντρικός ήρωας της κινηματογραφικής ταινίας «Το γκρίζο»!