Χρ. Ι. Στεφανάδης

Ο ποταμός αυτός, θυμίζω, κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν το σύνορο μεταξύ Ιταλίας και Γαλατίας. Για να προστατευθεί η δημοκρατία, βάσει νόμου (γνωστού ως imperium), δεν επιτρεπόταν να περάσει κανείς ένοπλος Ρωμαίος στρατηγός με τον στρατό του από αυτόν τον ποταμό κατά την επιστροφή του στην Ρώμη. Όποιος στρατηγός τολμούσε να περάσει τον Ρουβίκωνα, θεωρούνταν πραξικοπηματίας και η ποινή ήταν η εκτέλεση.

Ο Ιούλιος Καίσαρας όμως με την 13η Λεγεώνα που διοικούσε, διέσχισε τον Ρουβίκωνα την 10 η Ιανουαρίου του έτους 49 π.Χ. και μπήκε ένοπλος στη Ρώμη. Πολέμησε με τον Πομπήιο, νίκησε και έγινε αυτοκράτορας…
Η ενέργεια του ήταν τόσο σημαντική, που η φράση “διέβη τον Ρουβίκωνα”, έμεινε στην ιστορία και σημαίνει ότι από κάποια ενέργεια, δεν υπάρχει επιστροφή… Τότε ο Καίσαρας φαίνεται ότι είπε και το περίφημο “Ο κύβος ερρίφθη”, γιατί ο μεγάλος αυτός στρατηγός, γνώριζε ότι μετά από αυτή την κίνηση, δεν υπήρχε γυρισμός και η μόνη επιλογή ήταν η αντιπαράθεση με την σύγκλητο και άρα ο πόλεμος …
…Στην χώρα μας η αντιεξουσιαστική ομάδα “ Ρουβίκωνας”, ξεκίνησε την δράση της το φθινόπωρο του 2013, με στόχο, σύμφωνα με τα μέλη αυτής της ομάδας, να δώσουν διέξοδο σε κοινωνικά οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα της χώρας, σε ένα δρόμο και έναν αγώνα χωρίς γυρισμό και για τον λόγο αυτό, επέλεξαν αυτή την ονομασία.

Η αλήθεια είναι, ότι πολλές από τις ενέργειες τους που δεν συνοδεύονται από βία, είχαν και έχουν την ανοχή, ή ακόμα και την θετική ανταπόκριση, μερίδας της κοινής γνώμης, όπως π.χ. οι παρεμβάσεις στις διαδικασίες πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και οι αποδοκιμασίες, έξω από γραφεία πολιτικών σχηματισμών.

Η συμβολική όμως ονομασία της ομάδας αυτής, απέχει από τον συμβολισμό του Ρουβίκωνα. Και τούτο γιατί η διάβαση του Ρουβίκωνα σημαίνει ενέργεια χωρίς επιστροφή, και ανάληψη των συνεπειών αυτής της ενέργειας…
Τα μέλη όμως αυτής της ομάδας, κινούνται στα όρια του νόμου με τον οποίο διαφωνούν, χωρίς να έρχονται όμως σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί του.

Την κάθε δράση τους, ακολουθεί η οπισθοχώρηση, η φυγή. Διαβαίνουν δηλαδή τον Ρουβίκωνα και αμέσως μετά ξαναγυρίζουν στην ίδια όχθη από την οποία ξεκίνησαν… Ενώ ο Ιούλιος Καίσαρας τον διάβηκε μια μόνο φορά και σε μια κατεύθυνση… Την κατεύθυνση της ρήξης χωρίς επιστροφή!

Εξαίρεση αποτελεί η τελευταία ενέργεια της ομάδας , με την κατάληψη γραφείου μέσα στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με την ενέργεια αυτή, πέρασαν τον Ρουβίκωνα , χωρίς να οπισθοχωρήσουν και πήγαν και εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά ,στην “απέναντι όχθη”. Η μεγάλη όμως διαφορά είναι, ότι η όχθη που εγκαταστάθηκαν , το Πανεπιστήμιο, είναι προστατευμένη από το περίφημο πανεπιστημιακό άσυλο. Και επομένως, προσφέρει στην ομάδα ασφάλεια που πηγάζει από ένα νόμο, ο οποίος έχει διαστρεβλωθεί σε τέτοιο βαθμό από τον αρχικό του στόχο , ώστε σήμερα να αποτελεί απειλή, όχι μόνο για την ανώτατη παιδεία αλλά και για την κοινωνία…

Η φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τις τελευταίες ημέρες ευρίσκεται ουσιαστικά υπό κατάληψη από αντιεξουσιαστική ομάδα.
Κατέλαβαν πανεπιστημιακό χώρο με αυτοδικία, οχυρωμένοι πίσω από το πανεπιστημιακό άσυλο και με αιτήματα που δεν έχουν σχέση με την λειτουργία της σχολής.

… Η χώρα μας δίδαξε τον Ουμανισμό, την ελευθερία της σκέψης και των πράξεων. Δίδαξε την δημοκρατία.

Η χώρα μας είχε καθιερώσει στην αρχαιότητα την έννοια του ικέτη και της ικεσίας. Δηλαδή του διωκόμενου, που κατάφευγε σε ναό και ζητούσε προστασία από τους διώκτες του.

Η κατάληψη όμως σε ένα πανεπιστήμιο ( ναό της γνώσης), ισοδυναμεί με ομηρία.

-Ομηρία της γνώσης
-Ομηρία της δημοκρατίας
-Ομηρία του λαού, που από το υστέρημα του συντηρεί την ελληνική παιδεία
-Ομηρία της ελληνικής υποθήκης στην παγκοσμιότητα, που είναι η παιδεία
Και εμπρός σε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, η πολιτεία, όχι μόνο αδρανεί, αλλά ζητά (δια του αρμόδιου υπουργού) από το “ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα” να εκδιώξει τους καταληψίες!... ή αναγκάζει, με την εξοργιστική της αδράνεια, τους καθηγητές, να έρχονται σε αντιπαράθεση με την αντιεξουσιαστική αυτή ομάδα.

Η παιδεία όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι είναι δημιούργημα του αρχαίου, αλλά πάντα επίκαιρου, ελληνικού πνεύματος!
Και η παρούσα πολιτική ηγεσία, ανεξάρτητα από τις όποιες ιδεοληψίες έχει, θα πρέπει να την διαφυλάξει σαν “κόρη οφθαλμού” την ελληνική παιδεία.
Γιατί η παιδεία μας, αυτή την ζοφερή εποχή, είναι ίσως το μόνο που μας έχει απομείνει να εγγυάται την κοινωνική συνοχή και την εθνική συνέχεια…
Πρώτο και άμεσο βήμα είναι η κατάργηση του νόμου για το Πανεπιστημιακό άσυλο, όπως ξεκάθαρα είπε, σε μια εξαιρετική ομιλία του για την ανώτατη παιδεία, την Τρίτη που μας πέρασε, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης!...

*O Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
Είναι Καθηγητής Καρδιολογίας