Χρήστος Ράπτης

Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1918-1933) που ιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και την επανάσταση του 1918 ήταν μια σύντομη δημοκρατική παρένθεση που ουσιαστικά προετοίμασε και «νομιμοποίησε» την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Και αυτό επειδή η βαθιά οικονομική κρίση στη Γερμανία σε συνδυασμό με τη διαφθορά του αστικού πολιτικού κόσμου και την ανευθυνότητα της Αριστεράς απενοχοποίησε τα ρατσιστικά, ολοκληρωτικά και αντικοινοβουλευτικά κόμματα του περιθωρίου που είχαν ως βασική συνιστώσα το ναζιστικό κόμμα.

Απογοητευμένος ο γερμανικός λαός που ζούσε σε συνθήκες εξαθλίωσης και πολιτικής αποσταθεροποίησης στράφηκε στα άκρα πιστεύοντας ότι ένα αυταρχικό καθεστώς θα έφερνε την ευημερία αποκαθιστώντας το κύρος της χώρας μετά την ταπείνωση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το συνταγματικό πραξικόπημα του 1933 άνοιξε τον δρόμο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σπρώχνοντας την Ευρώπη σε μια μακριά νύχτα.

Πολλοί πιστεύουν ότι η Ελλάδα σήμερα ζει τη δική της Βαϊμάρη. Η χρεοκοπία, η διαφθορά του πολιτικού συστήματος, η αναποτελεσματικότητα του κράτους και ο αμοραλισμός της οικονομικής ελίτ της χώρας που συμπεριφέρθηκε με απληστία και θράσος οδήγησαν τον ελληνικό λαό στα όρια της εξαθλίωσης.

Μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στρέφουν πλέον την πλάτη στα παραδοσιακά κόμματα και φαίνεται να ενθαρρύνουν έναν τυφλό ριζοσπαστισμό για να τιμωρήσουν και να απαλλαγούν από αυτό το αναποτελεσματικό πολιτικό σύστημα. Πολλοί εν ενεργεία πολιτικοί που σε άλλες χώρες θα είχαν ήδη λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη συνεχίζουν να ζουν προκλητικά και ετοιμάζονται να ξοδέψουν περιουσίες για να επανεκλεγούν βουλευτές!

Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., αντί για την επανίδρυση και την ανανέωσή τους, οργανώνουν μια γενική αμνηστία φέρνοντας πίσω τα φαντάσματα του παρελθόντος. Πιστεύοντας αφελώς ότι αθροίζοντας με τρόπο κυνικό τις δυνάμεις τους θα διασωθούν εκλογικά.

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα διπλό αδιέξοδο: είτε να παραμείνει στο ευρώ με μισθούς Βουλγαρίας και μόνη προοπτική την ανέχεια, είτε να επιστρέψει στην άγνωστη και απειλητική ήπειρο της δραχμής. Το διπλό αυτό αδιέξοδο είναι πιθανό να οδηγήσει, μετά τις εκλογές, τη χώρα στο χάος. Και από το χάος μπορεί να προκύψουν τα πάντα. Ακόμα και το τέλος αυτής της μελαγχολικής Δημοκρατίας... Οπως το 1933 στη Γερμανία!