Χρήστος Ράπτης

Προσωπικά δεν γνωρίζω παράδειγμα χώρας ή εταιρείας η οποία για να αντιμετωπίσει μια κρίση έβαλε στο τιμόνι της τους χειρότερους. Δεν λέω ότι η κυβέρνηση αυτή αποτελείται από τους χειρότερους. Ούτε φυσικά μπορείς να καταδικάσεις μια κυβέρνηση από τα αποδυτήρια. Θα δοκιμαστεί και θα κριθεί όταν έρθει η ώρα. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η χώρα δεν έχει πολλά περιθώρια για πειραματισμούς και χάσιμο χρόνου. Αν δεν κάνω λάθος, βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού και τα προβλήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Εκτός κι αν άλλαξε κάτι τον τελευταίο μήνα και δεν το έχουμε πάρει ακόμα πρέφα. Αν λοιπόν έχουμε πρόβλημα, το οποίο καλείται να λύσει αυτή η κυβέρνηση, τότε δεν είμαι βέβαιος ότι η συγκεκριμένη είναι η πιο κατάλληλη και αποτελεσματική για να κάνει τη δουλειά. 

Πρώτον, γιατί ο Σαμαράς επέλεξε τους περισσότερους υπουργούς του με αυστηρά εσωκομματικά κριτήρια. Δεύτερον, γιατί ο Βενιζέλος προτίμησε τη μηδενική συμμετοχή για να περάσει απαρατήρητο το ΠΑΣΟΚ και να μην υποστεί και άλλη φθορά. Και τρίτον, γιατί ο Κουβέλης, που αποτελεί την αντιμνημονιακή συνιστώσα μιας μνημονιακής κυβέρνησης, στην πρώτη «στραβή» δημοσκόπηση μπορεί να φύγει τρέχοντας. Ή, ακόμα χειρότερα, να μείνει και να λέει σε όλα «όχι»! Το μοντέλο τριών «κυβερνήσεων» στη συσκευασία της μιας μπορεί να δημιουργήσει άλυτα προβλήματα - ειδικά σε μια χώρα που δεν έχει την κουλτούρα των συνεργασιών. Από μεγάλα λόγια του τύπου «θα δουλεύουμε μέχρι να πέσουμε ανάσκελα από την υπερκόπωση» έχουμε χορτάσει και ελπίζω πραγματικά να διαψευστώ. 

Μέχρι τότε όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα δεν θα κλείνουν μάτι από την αγωνία!