Το τελευταίο αντίο στον Θέμο

Είθισται να λέγονται πολλά όταν ένας άνθρωπος ξεκινάει για το τελευταίο και πιο μοναχικό ταξίδι που του επιφυλάσσει η μοίρα πάνω στη γη. Λένε ότι όσο οι μέρες περνάνε, ο πόνος για την «φυγή» του απαλύνεται, τα δάκρυα σταματάνε κάποια στιγμή και η θλίψη μένει να περιφέρεται στις μνήμες αυτών που τον έζησαν και τον αγάπησαν.

Την Κυριακή το μεσημέρι η οικογένεια του Θέμου, οι φίλοι, οι συγγενείς, τα μέλη της οικογένειας του «Πρώτου Θέματος» και ο απλός κόσμος που τον αγάπησε θα του πουν το τελευταίο αντίο.

Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί στον Ιερό Ναό της Παναγίας Ελευθερώτριας στην Κηφισιά (Πολιτεία-Κοκκιναράς) στις 13.30 το μεσημέρι της Κυριακής.

Θα είναι -θα είμαστε- όλοι εκεί σε μια από αυτές τις ημέρες που όλοι εδώ στο «Πρώτο Θέμα» ελπίζαμε να μην ζήσουμε, παρόλο που γνωρίζαμε ότι ο Θέμος πάλευε με την επάρατη νόσο.

Πιστεύαμε ότι θα βγει νικητής, ότι θα τα καταφέρει να νικήσει τον καρκίνο. Τόσες μάχες είχε δώσει στην ζωή του, λέγαμε, τώρα θα λυγίσει;

Ο Θέμος δεν λύγισε, πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή τον καρκίνο σε μια μάχη που κράτησε σχεδόν ενάμιση χρόνο και έφυγε το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Έφυγε αλλά είναι ακόμη εδώ, τριγυρνάει θαρρείς με το νωχελικό του περπάτημα, αυτό που ακούγαμε την ώρα που ήμασταν στα τηλέφωνα ή γράφαμε όταν τον είχαμε κοντά μας.

Τότε που κοντοστεκόταν να μας χαιρετήσει και να μας ρωτήσει αν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό που πρέπει να ξέρει, πίνοντας το αγαπημένο του αναψυκτικό.

Ακόμη νιώθουμε την αύρα του στο κτήριο, την ενόχλησή του για το τσιγάρο που κάναμε κρυφά στα παλιά γραφεία με ανοιχτά παράθυρα για να μην του μυρίσει, όταν ξέραμε ότι λείπει.

Έχει τύχει βράδυ κατά τη μια η ώρα που κατέβηκε και με βρήκε με τσιγάρο και ένα ποτήρι ουίσκι να γράφω. Όταν τον είδα πήγα να το σβήσω αλλά μου είπε να μην το κάνω. Ήξερε ότι εκείνη την ώρα δούλευα μαζί με κάποιους από τους άλλους «Ταλιμπάν» του, κοίταξε λίγο την οθόνη, με χτύπησε φιλικά στον ώμο και έφυγε.

Σήμερα ο Θέμος μας θα φύγει για να βρει την γαλήνη του, αυτή που τόσο του έλειψε τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, που ήταν γεμάτη από επιτυχίες αλλά και δοκιμασίες. Πέρασε πολλά διαγράφοντας μια τεράστια πορεία στην δημοσιογραφία που λάτρεψε παθιασμένα, με κορυφαία στιγμή το «Πρώτο Θέμα», το σπίτι του όπως το έλεγε και το ένιωθε.

Θα λείψει σε όλους μας το γέλιο του, το χιούμορ του, τα πειράγματα του και η ευφυής τρέλα του, αυτή που μας έκανε να ανεβαίνουμε σε ελικόπτερα και να σκαρφαλώνουμε σε μάντρες ανεβασμένοι στους ώμους του φωτογράφου.

Θυμάμαι να αλωνίζουμε την Θεσσαλονίκη μαζί με τον Φρίξο Δρακοντίδη πηγαίνοντας από το ένα κλαμπ στο άλλο κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης για να βγάλουμε ένα θέμα από αυτά που του άρεσαν.

Σήμερα θα τον αποχαιρετήσουμε για τελευταία φορά, όλοι εμείς και όλοι εσείς που ξέρατε πραγματικά ποιος είναι ο Θέμος, σε μια μέρα που δεν θέλαμε ποτέ να έρθει.

Αντί στεφάνων, παράκληση της οικογένειας του Θέμου Αναστασιάδη είναι όσοι το επιθυμούν να ενισχύσουν το έργο του πνευματικού κέντρου στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους στον Κότρωνα Λακωνίας (τράπεζα Πειραιώς υποκατάστημα Γυθείου, με αριθμό λογαριασμού: GR5601725320005532083171758).