Σε... απόγνωση οι φαρμακοβιομηχανίες: Το clawback απειλεί τη βιωσιμότητά μας

Μήνυμα SOS στέλνει ο φαρμακευτικός κλάδος στην κυβέρνηση για την κατάσταση στη φαρμακευτική πολιτική. Με επιστολή που συνυπογράφουν ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Εταιριών Ελλάδας (ΣΦΕΕ), η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) και το Φόρουμ για την φαρμακευτική καινοτομία, Pharma Innovation, και την οποία αποστέλλουν στην κυβέρνηση, εκφράζουν την απόγνωση τους για «το δυσβάσταχτο clawback του 2018 που βαίνει ανεξέλεγκτο ήδη από το πρώτο τετράμηνο του 2019», για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης για τους ανασφαλιστους στην οποία συμμετέχουν δραστικά. Οι εκπρόσωποι του φαρμακευτικού κλάδου ζητούν άμεση συνάντηση με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Οικονομικων, Εργασίας και Υγείας για την από κοινού χάραξη της φαρμακευτικής πολιτικής.

«Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί από τις επικείμενες νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν στην αποζημίωση, καθώς και από το διαρκώς αυξανόμενο κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης των ανασφαλίστων. Η τελευταία μάλιστα παραδόξως αυξάνεται σημαντικά ενώ μειώνονται τα ποσοστά ανεργίας, και κατά συνέπεια μειώνεται ο αριθμός των ανασφαλίστων» επισημαίνεται στην επιστολή.

Έντονη είναι η αντίδραση του κλάδου και για την αναδρομική επιβολή ενός ανύπαρκτου όπως το χαρακτηρίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες rebate, για τα έτη 2006-2008 ύψους € 200 εκατ.!, παρά το γεγονός ότι το θέμα αυτό έχει ξεκαθαριστεί και διευθετηθεί με δικαστικές αποφάσεις και μετέπειτα νομοθετικές πράξεις. Σημειώνεται ότι η επιστροφή αυτών των χρημάτων περιλήφθηκε σε τροπολογία νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας.

Αναφορικά με την απαίτηση της εξόφλησης εκκρεμών rebates για τα έτη 2006-2008, ύψους €200 εκατ., τονιζεται στην επιστολή ότι «στην πράξη δεν υπάρχει καμία εκκρεμότητα : τα ποσά επιστροφών υπέρ του ΟΠΑΔ και άλλων ταμείων για τα έτη 2006, 2007 και 2008 δεν οφείλονται, διότι ακυρώθηκαν με σειρά 24 αποφάσεων του ΣτΕ. Εν συνεχεία, ο νόμος καταργήθηκε, αντικαταστάθηκε με νέο το 2008, ο οποίος και πάλι καταργήθηκε οριστικά το 2011. Δεν είναι δυνατόν σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα, να ανακαλύπτονται δήθεν οφειλές των επιχειρήσεων και να επιβάλλονται αναδρομικά 13 χρόνια μετά».

Υπογραμμίζουν επίσης την επιβάρυνση ύψους 100 εκατ. σε ετήσια βάση που θα προκύψει με την επικείμενη εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ασφαλιστικής αποζημίωσης.

Την ίδια στιγμή, προσθέτουν οι εκπρόσωποι του φαρμακευτικού κλαδιυ, οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις του α΄ τριμήνου 2019 υποδεικνύουν μια σημαντική αύξηση στο εξωνοσοκομειακό (+~15% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι) αλλά και στο νοσοκομειακό clawback σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2018. Πρόσφατα δε, στη Βουλή αναφέρθηκε δαπάνη φαρμάκου ανασφαλίστων €93 εκατ. για το α΄ τετράμηνο 2019. Αυτό σημαίνει περίπου €300 εκατ. φέτος (από €240 εκατ. το 2018).

«Με βάση τα παραπάνω, εκτιμάται ότι οι επιβαρύνσεις στην φαρμακοβιομηχανία για το 2019 θα ξεπεράσουν τα €1,8 δις (!!!), ποσό απίστευτο, εκτός οικονομικής λογικής και πάνω από πέντε φορές υψηλότερο σε σχέση με τον αντίστοιχο μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» αναφέρουν.

Χωρίς νέα φάρμακα οι Έλληνες ασθενείς

Το «πάγωμα» της εισαγωγής νέων φαρμάκων εδώ και ένα χρόνο στη χώρα μας ως απόρροια των καθυστερήσεων στις διαδικασίες HTA-διαπραγμάτευσης, των ανεξέλεγκτων επιβαρύνσεων, της έλλειψης προβλεψιμότητας και της αδυναμίας πλήρους εφαρμογής των ψηφισμένων μεταρρυθμίσεων, είναι ένα άλλο ζήτημα που θέτουν οι φαρμακοβιομηχανίες προς την κυβέρνηση.

Οι φαρμακοβιομηχανίες ζητούν άμεσα τον εξορθολογισμό της χρηματοδότησης της δαπάνης για το φάρμακο, «δεδομένου ότι η φαρμακευτική κάλυψη του πληθυσμού δεν μπορεί να γίνεται μόνο με τις πλάτες της φαρμακοβιομηχανίας».

Ζητούν τον καθορισμό ανώτατου ορίου στο clawback προκειμένου «να διασφαλιστεί η ελάχιστη επιχειρηματική προβλεψιμότητα και φαρμακοβιομηχανία να επιβαρύνεται με ότι της αναλογεί».

Κυρίως όμως επιμένουν στο πάγιο αίτημα τους να καθοριστεί το συντομότερο δυνατό μια συνάντηση σε ανώτατο επίπεδο «ώστε να συζητηθεί ένα ρεαλιστικό, κοινά αποδεκτό πλαίσιο εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής που εκτός από την Προστασία της Δημόσιας Υγείας και τη συγκράτηση της φαρμακευτικής δαπάνης, θα διασφαλίζει επιτέλους εύλογη προβλεψιμότητα στο χώρο του φαρμάκου αποτρέποντας την εξόντωση των εταιριών του Κλάδου».