«Έκαναν μπούλινγκ στο παιδί μου κι εκείνο προσπάθησε να αυτοκτονήσει»!

Λόγος συγκροτημένος, «σπασμένος» ανά διαστήματα με αναφιλητά. Ο τόνος της φωνής της κυρίας Χρυσούλας, μητέρας έξι αγοριών από την Πάτρα, το τελευταίο εκ των οποίων έπεσε θέμα bullying και αποπειράθηκε να βάλει τέλος στη ζωή του το βράδυ της περασμένης Κυριακής, μοιάζει με εκείνον της κάθε μάνας: τρυφερός όταν έχει ως υποκείμενο το παιδί της, σκληρός απέναντι σε όσους προσπαθούν να το μετατρέψουν σε αντικείμενο... Λόγος αντικειμενικής κραυγής σε ένα σύμπαν υποκειμενικής μαγκιάς που λίγοι τολμούν ν' ακούσουν - πόσο μάλλον να τιμωρήσουν...


Η αρχή του μαρτυρίου

Σεπτέμβριος 2019. Ένα 16χρονο παιδί, ο Τ. ετοιμάζεται να πάει για πρώτη φορά στο νέο του σχολείο προκειμένου να φοιτήσει στην πρώτη λυκείου.
Είναι χαρούμενος, το σχολείο που βρίσκεται κοντά στο καινούριο λιμάνι της Πάτρας, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του, μοιάζει ικανό να στεγάσει όλα του τα όνειρα. Οι πρώτες μέρες κυλούν κάτι παραπάνω από καλά: «Ο γιος μου στην κυριολεξία "πετούσε". Ήταν πολύ ευχαριστημένος τόσο από τους καθηγητές του όσο κι από τους νέους του συμμαθητές. Έκανε εύκολα φιλίες, ήταν πάντα πάρα πολύ καλός μαθητής, κανένα σύννεφο δεν διακρινόταν τότε στον σχολικό του ορίζοντα», λέει η μητέρα του και συνεχίζει: «Φιλικές σχέσεις ανέπτυξε και με τον διπλανό του, τον Θ., ένα παιδί που φοιτά στο εν λόγω σχολείο παρότι μένει αρκετά μακριά από αυτό. Ένα παιδί που έμελλε να μεταμορφωθεί στον εφιάλτη του δικού μου παιδιού».

Είναι μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης όταν τα παιδιά κάνουν μεταξύ τους πλάκα. Πλάκα στην πλάκα, ο Τ. αναφερόμενος στον διπλανό του ξεστομίζει τη φράση: «Εγώ είμαι φιλόζωος. Αγαπώ τα ζώα...». Ξάφνου, το πρόσωπο του Θ. σκοτεινιάζει και με μίσος απαντά στον Τ. «Ζώο είναι η μάνα σου!». Το παιδί αντιδρά λέγοντας ότι οι μανάδες δεν έχουν καμία θέση στα μεταξύ τους αστεία, πως «εμείς μπορούμε να αστειευόμαστε και να λέμε μεταξύ μας ό,τι θέλουμε. Βρίσε εμένα. Για τη μάνα μου όμως μην ξαναμιλήσεις όπως δεν πρόκειται κι εγώ να μιλήσω ποτέ άσχημα για την δική σου...»

Η αντιπαράθεση φαίνεται να τελειώνει εκεί. Το κουδούνι χτυπά, οι περισσότεροι μαθητές έχουν πάρει ήδη τον δρόμο για το σπίτι, όταν ο Θ. επιτίθεται στον Τ. χτυπώντας τον ύπουλα με μπουνιά. Ο Τ. δεν αντιδρά. Καμία αντίδραση δεν επιδεικνύει ούτε το μεσημέρι της επόμενης ημέρας όταν ο Θ., πάλι στο σχόλασμα, του επιτίθεται χτυπώντας τον με γροθιά στα πλευρά και στα χέρια: «Εκείνη την ημέρα, την περασμένη Παρασκευή δηλαδή, δεν μπορώ να σας περιγράψω το πώς γύρισε το παιδί μου στο σπίτι. Ήταν υπερκινητικός, κατακόκκινος, ίσα που ανάσαινε...», λέει η κυρία Χρυσούλα και συνεχίζει: «Ο γιος μου δεν πρέπει να πιέζεται καθώς έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη ζωή του... Τρελάθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω... Δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ έτσι. Τον ρώτησα τι του συμβαίνει. Μου απάντησε "Τίποτα μαμά, με πονάει το κεφάλι μου", κλείστηκε στο δωμάτιό του, δεν ήθελε να φάει, δεν έπινε καν νερό...».

Εμφανής η μελανιά από τα χτυπήματα του συμμαθητή του στο μπράτσο του 16χρονου:

Λίγο μετά, ο Τ. φεύγει με την πρόφαση ότι έχει ξεχάσει κάτι στο σχολείο. Δεν έχει ξεχάσει τίποτα. Θέλει να μείνει μόνος. Την ίδια μοναξιά αναζητά και τις επόμενες ώρες μέχρι που η μητέρα λέει στον πατέρα πως κάτι άσχημο πρέπει να συμβαίνει στο παιδί τους. Το ίδιο βράδυ, ο Τ. εξομολογείται στη μητέρα του όλα όσα έχουν συμβεί. Εκείνη του λέει να απευθυνθεί στη διεύθυνση του σχολείου, της απαντά ότι το έχει ήδη κάνει, αλλά πως αν στην επόμενη επίθεση δεν επιτεθεί κι εκείνος με ξύλο τότε θα γίνει ο περίγελος του σχολείου. Ο Τ. κλαίει. Όχι από φόβο, από ντροπή γιατί δεν θέλει να δείρει κανέναν: "Τη δεύτερη φορά, όταν μου έριξε μπουνιά στα πλευρά, τον έβρισα μαμά. Συγχώρεσε με, αλλά δεν άντεξα. Θα με χτυπήσει ξανά κι εγώ θα πρέπει να απαντήσω με ξύλο για να μην με κοροϊδεύουν τα υπόλοιπα παιδιά. Στο σχολείο υπάρχουν νόμοι που εσύ δεν τους γνωρίζεις".

Η κυρία Χρυσούλα του λέει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να απαντήσει με ξύλο. Πως όλα θα λυθούν, όλα θα περάσουν... Κάνει λάθος. Το ξύλο ήταν μόνο η αρχή της περιπέτειας του γιου της...


Από περίγελος στα social media, στα πρόθυρα της αυτοκτονίας

Ξημερώνει Σάββατο. Ο Τ. συνεχίζει να αρνείται να βάλει στο στόμα του έστω και μια μπουκιά φαγητό. Η μητέρα του, τον πείθει να πάει μια βόλτα με κάποιους φίλους, όταν επιστρέψει το ανέμελο διάλειμμα δίνει τη θέση του στην απόγνωση. Ο Θ. έχει ανεβάσει στα social media και συγκεκριμένα σε σελίδα μέλη της οποίας είναι μαθητές του σχολείου, τη φωτογραφία μιας ηλικιωμένης γυναίκας με εσώρουχα η οποία λέει απευθυνόμενη σε κάποιον άνδρα: «Το θες ακόμη το καινούριο Kawasaki;» και την... επισήμανση: «Ο Τ. και η μάνα του».

Την Κυριακή, ο Τ. δεν βγαίνει από το δωμάτιό του. Η ώρα δείχνει έντεκα το βράδυ όταν πλησιάζει τη μητέρα του λέγοντάς της: «Μαμά, θα πάω μια βόλτα μέχρι τη γωνία και θα γυρίσω...»: «Εκείνη τη στιγμή ανησύχησα αλλά δεν του έφερα αντίρρηση. Ήταν τόσο πολύ πιεσμένος ψυχολογικά που σκέφτηκα ότι μπορεί και να του έκανε και καλό. Τα φίδια άρχισαν να με ζώνουν όταν πριν φύγει γύρισε και μου είπε: "Μαμά, έλα να σου δώσω ένα φιλάκι. Μπορεί να μην έχεις την ευκαιρία να με ξαναφιλήσεις..."», λέει η κυρία Χρυσούλα και συνεχίζει: «Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου έφυγε από το σπίτι. Έτρεξα στο μπαλκόνι να δω προς τα πού πηγαίνει, την ίδια στιγμή άκουσα το σκυλί μας, ένα λαμπραντόρ που λατρεύει τον γιο μου, να γαβγίζει σαν τρελό στην ταράτσα. Φώναξα στον άντρα μου: "Δημήτρη, το παιδί!". Έτρεξε πάνω και είδε τον Τ. να στέκεται στην άκρη της πλάκας έτοιμος να πηδήξει. Κοκάλωσε. "Αγόρι μου", του είπε σιγανά για να μην τον τρομάξει: "Όλα λύνονται παιδί μου. Έλα να πάμε κάτω". Από εκείνη την ώρα δεν μπορούμε να συνέλθουμε. Βλέπουμε το παιδί μας έτοιμο να βάλει τέλος στη ζωή του. Τρέμω μήπως ο Θ. του στήσει πουθενά καρτέρι και του κάνει κακό. Δεν αντέχω να ζω μ' αυτόν τον τρόμο. Είναι δυνατόν να στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο και να φοβάσαι μη και δεν γυρίσει ζωντανό; Στον πόλεμο πάει; Αυτή τη στιγμή έχουμε υποβάλει μήνυση στην Ασφάλεια Πατρών και αναμένουμε τον λόγο της δικαιοσύνης. Η τιμωρία του Θ. από το σχολείο ήταν... διήμερη αποβολή. Μία αποβολή στην οποία απάντησε ειρωνικά σε διάλογο στα social media με τη φράση: "Τώρα θα γίνει το πάρτυ". Ακόμη και σήμερα συνεχίζει να απειλεί! Εάν ο γιος μου πάθει κάτι, ακόμη κι αν επιβαρυνθεί στο ελάχιστο η ήδη επιβαρυμένη υγεία του, τότε θα μιλήσουμε κι εμείς διαφορετικά. Δεν μπορείς να ζεις απειλούμενος ότι θα χάσεις το ίδιο σου το παιδί».