Ελεάνα Στραβοδήμου - Το «Ναυάγιο», η «Παραλία» και η ζωή χωρίς τις ηρωίδες της

Μικρή ονειρευόταν τον εαυτό της σε κάθε πιθανό και απίθανο επάγγελμα: πολιτικό μηχανικό, αρχαιολόγο, ρεπόρτερ, ακόμα και αστροναύτη. Οι άλλοι όμως έβλεπαν σε εκείνη μια φερέλπιδα συγγραφέα ή έστω δημοσιογράφο.

Η Ελεάνα Στραβοδήμου μπορεί να ακολούθησε αρχικά εκείνο που φαντάζονταν οι άλλοι για εκείνη, όμως από την ημέρα που ανακάλυψε τη θεατρική πράξη ήταν σαν να βρήκε τη συνισταμένη όλων των κλίσεων, των ενδιαφερόντων και των ανησυχιών της. Με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δύο αγαπητές τηλεοπτικές σειρές, φέτος η σεζόν είναι για εκείνη ορόσημο. Οχι επειδή τρέφει τη ματαιοδοξία της, αλλά γιατί βρίσκει μια ευκαιρία να συνδεθεί με όλους εκείνους που κοινωνούν τις ιστορίες των ηρωίδων που ενσαρκώνει.

GALA: Διάβασα ότι όταν ήσασταν μικρή, οι άλλοι πίστευαν πως μεγαλώνοντας θα γίνετε συγγραφέας. Εσείς πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας;
ΕΛΕΑΝΑ ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΥ: Από παιδί διάβαζα πολλή λογοτεχνία, μετέγραφα εσωτερικά τις ιστορίες που διάβαζα και τις ζούσα είτε παίζοντας στη φαντασία μου τα σενάρια, είτε σε ομαδικά παιχνίδια, είτε ενσαρκώνοντάς τες μέσα από κούκλες και αντικείμενα. Δεν ήμουν, όμως, το παιδί που θα στήσει μια αυτοσχέδια θεατρική σκηνή στο σαλόνι. Είχα μια ευχέρεια στη γραφή μικρών ιστοριών, αλλά ποτέ κάποια τάση να τις αναπαριστώ θεατρικά. Ετσι, οι γονείς μου και κάποιοι εκπαιδευτικοί είχαν την αίσθηση πως αυτή η μυθοπλαστική φαντασία μπορεί να με οδηγούσε στη συγγραφή. Τελικά με οδήγησε στην υποκριτική. Μπορεί μικρή να φανταζόμουν ότι θα γίνω αρχαιολόγος, αστροναύτης, πολιτικός μηχανικός, ταξιδιωτική ρεπόρτερ, αλλά τελικά είναι μέσω της υποκριτικής που η ίδια η λειτουργία της ονειροπόλησης πραγματώθηκε μεθοδευμένα.

G.: Γιατί ηθοποιός;
Ε.Σ.: Στην αρχή σπούδασα στο Τμήμα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, αναζητώντας μια πρακτική εφαρμογή στην έφεσή μου στην έρευνα, το διάβασμα και τη γραφή. Εκεί, μέσα από τη συμμετοχή μου σε πανεπιστημιακές θεατρικές ομάδες, ανακάλυψα τις ίδιες λειτουργίες διαμέσου της επιπρόσθετης ενεργοποίησης των εκφραστικών μέσων του σώματος, την απενοχοποίηση της έκφρασης, τη δημιουργική έκφραση της φαντασίας και την ομαδική συνύπαρξη. Αισθάνομαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να το ανακαλύψω νωρίς, που μου δόθηκε η στήριξη από την οικογένειά μου ώστε να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού.

G.: Θυμάστε την πρώτη σας παράσταση ή οντισιόν που κάνατε για τις εξετάσεις;
Ε.Σ.: Θα αναφέρω ένα στιγμιότυπο των εισαγωγικών μου εξετάσεων στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, που είναι ενδεικτικό της μαγείας που μου ασκούσε το θέατρο. Με ρώτησαν «τι είναι για σένα το θέατρο;» και απάντησα ότι «είναι η στιγμή που είμαι στην κουίντα, είμαι η Ελεάνα, κάνω ένα βήμα και με το που μπω στη σκηνή μπορώ να είμαι και οτιδήποτε άλλο». Στην υποκριτική μπροστά στην κάμερα, το βήμα από την κουίντα είναι το «πάμε» που ακούγεται πριν από τη λήψη. Αυτή μου η απάντηση παραμένει ένας οδηγός, ένα κουρδιστήρι όταν το σύστημά μου ξεκουρδίζεται υπό την πίεση της δουλειάς.

G.: Φέτος πρωταγωνιστείτε σε δύο τηλεοπτικές σειρές. Τη θεωρείτε μια χρονιά-ορόσημο για την αναγνωρισιμότητά σας;
Ε.Σ.: Και το «Ναυάγιο» στο MEGA και η «Παραλία» στην ΕΡΤ1 έχουν λάβει πολύ θερμή ανταπόκριση από το κοινό, οπότε είναι μια ευτυχής συγκυρία για μένα. Οι άνθρωποι που μου απευθύνονται στον δρόμο αισθάνομαι ότι θέλουν καταρχάς να μοιραστούν τα συναισθήματά τους για ό,τι τους προξενεί κάθε σειρά. Αυτό που αναγνωρίζουν σ’ εμένα είναι η σύνδεση που τους επέτρεψα με τον ρόλο. Σε τέτοιες στιγμές τοποθετώ στο επίκεντρο αυτόν που αναγνωρίζει και όχι αυτόν που αναγνωρίζεται, δεν το βιώνω ως ματαιοδοξία, αλλά ως ευκαιρία επικοινωνίας μέσω της δουλειάς μου. Με αυτόν τον τρόπο το απολαμβάνω, ενώ παράλληλα κρατιέμαι σε εγρήγορση και διατηρώ την προσωπική μου ισορροπία.

G.: Πώς προσεγγίζετε τις ηρωίδες που ενσαρκώνετε κάθε φορά;
Ε.Σ.: Κάθε ήρωας μυθοπλασίας, είτε είναι άνθρωπος είτε οποιαδήποτε οντότητα, από τη στιγμή που δρα έχει κάποια κίνητρα.
Αυτό είναι το πρώτο που προσπαθώ πάντα να ανιχνεύσω. Τι κινητοποιεί τον ήρωα γιατί κάνει ό,τι κάνει και ποιες είναι οι αντίθετες δυνάμεις που επενεργούν μέσα του. Μετά αναζητώ το πώς θα συμβεί αυτό. Η αποκωδικοποίηση είναι δουλειά του ηθοποιού και είναι μια διαδικασία που μου αρέσει πολύ. Οπως και η έρευνα της εποχής, είναι κάτι που συνηθίζω να κάνω ακόμα κι όταν δεν το ζητά ο σκηνοθέτης. Ωστόσο, όσο απαραίτητη και αν θεωρώ την προετοιμασία, η υποκριτική ευτυχώς παραμένει μια ομαδική διαδικασία και στην πραγματικότητα προκύπτει μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές. Αυτό είναι το πιο απολαυστικό και ταυτόχρονα απαιτητικό κομμάτι της δουλειάς.

G.: Στην περίπτωση της Ελενίτσας από το «Ναυάγιο», τι ήταν εκείνο που σας ερέθισε;
Ε.Σ.: Αν η Ελενίτσα ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία της φύσης, θα ήταν Γη. Αυτός ο χαρακτήρας μού γεννά την αίσθηση χώματος στερεού και εύφορου, που κάθε άνθρωπος που σχετίζεται μαζί της μπορεί να στηριχτεί και να καρποφορήσει. Διαβάζω τις σκηνές της, ψάχνω τα κίνητρα του χαρακτήρα και συνειδητοποιώ ότι ο δυναμισμός της αφορμάται από μια βαθιά ενσυναίσθηση. Ως σύζυγος, φίλη, σύντροφος, έχει την ικανότητα να διαβάζει σωστά τη στιγμή, τη συνθήκη και τις ανάγκες των άλλων και δρα με γνώμονα το κοινό καλό, χωρίς όμως να χάνει την επαφή με τις δικές της ανάγκες.

G.: Συνήθως έχουμε την εντύπωση ότι οι ηθοποιοί ζείτε μια ξέγνοιαστη ζωή, με φωτογραφήσεις, συνεντεύξεις, δημοσιότητα. Είναι τόσο εύκολη η ζωή ενός ηθοποιού στην Ελλάδα σήμερα;
Ε.Σ.: Οι φωτογραφήσεις, οι συνεντεύξεις και η δημόσια προβολή είναι μέρος της προώθησης της δουλειάς στην οποία συμμετέχει ένας ηθοποιός. Είναι μέρος των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, όπως είναι η μελέτη των σεναρίων ή των θεατρικών έργων, η έρευνα, τα γυρίσματα και οι πρόβες. Ολα αυτά απαιτούν χρόνο και κόπο, όπως κάθε δουλειά άλλωστε. Η δουλειά του ηθοποιού προϋποθέτει εκ φύσεως τη δημόσια εμφάνιση. Το εδώ και τώρα της παρουσίας του ηθοποιού στη θεατρική σκηνή μπροστά στους θεατές υπενθυμίζει αυτήν τη συνθήκη με πιο άμεσο τρόπο. Τελειώνει η παράσταση, γίνεται η υπόκλιση και ο ηθοποιός έχει ήδη απεκδυθεί τον ρόλο του, λίγα λεπτά μετά τον βλέπεις να βγαίνει από το θέατρο με τα προσωπικά του ρούχα. Η διαμεσολάβηση της τηλεόρασης, των εντύπων και του κινηματογράφου διευρύνει την απόσταση μεταξύ θεατή και ηθοποιού. Αν λοιπόν κάποιος βλέπει ανέφελη τη ζωή του ηθοποιού, ίσως είναι γιατί έτσι επιθυμεί να τη δει. Στην πραγματικότητα, στην Ελλάδα τού σήμερα τα εργασιακά δικαιώματα του ηθοποιού, ιδίως στο θέατρο, συρρικνώνονται και οι περισσότεροι ηθοποιοί αναγκάζονται να δουλεύουν σε πολλές δουλειές μαζί προκειμένου να τα βγάλουν πέρα.

G.: Εχετε κάποια μικρή καθημερινή ιεροτελεστία που απολαμβάνετε;
Ε.Σ.: Εχω στο σπίτι μια γάτα, την Κλο. Αυτό σημαίνει απαρέγκλιτη πρωινή ρουτίνα ρυθμισμένη από εκείνη. Με το που αντιληφθεί ότι ξύπνησα, ακολουθεί με μαθηματική ακρίβεια ένα επίμονο protest πείνας σε δραματικούς τόνους μέχρι να σηκωθώ, χάδι, τάισμα, αλλαγή νερού, καφετιέρα και προετοιμασία δικού μου πρωινού, με την Κλο, αφού έχει φάει τις πρώτες δικές της μπουκιές, να προσπαθεί να με παρασύρει σε παιχνίδι. Το πρωινό γεύμα και η προετοιμασία του ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου ρουτίνα και η Κλο είναι η πιο συνεπής και επίμονη παρέα σε όλο αυτό.