Ιταλία: Έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Γερουσία ο Ματέο Ρέντζι

«Αυτή είναι η στιγμή για ριζικές αλλαγές», «Τα ερχόμενα χρόνια πρέπει να οδηγήσουμε την Ευρώπη πολιτικά, στον ορίζοντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», «Δε μας υποχρεώνει η Ανγκελα Μέρκελ να ελέγξουμε το δημόσιο χρέος μας αλλά η υποχρέωση που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας», «Αν αποτύχουμε θα είναι δική μου ευθύνη», είναι μόνο λίγες από τις φράσεις – κλειδιά της ομιλίας του Ματέο Ρέντζι στη Γερουσία από όπου ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης.

Μετά τη παρουσίαση του οδικού χάρτη της κυβέρνησής του, πέρασε με επιτυχία το πρώτο τεστ, παρά τη χλιαρή υποδοχή των γερουσιαστών, κατορθώνοντας να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Ο Ρέντζι, συγκεντρώνοντας 169 ψήφους, δεν ξεπέρασε τις 173 του Ενρίκο Λέτα και οδεύει για την σημερινή μάχη στο ιταλικό Κοινοβούλιο.

Αναλυτικότερα, για την ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος που είναι η πιο πολυπληθής του Παλάτζο Μαντάμα, αντιστοιχούν 107 γερουσιαστές, στους οποίους προστίθενται οι 31 της Νέας Κεντροδεξιάς του Αντζελίνο Αλφάνο, οι 8 της Επιλογής Πολιτών του Μάριο Μόντι, οι 12 του κινήματος  Για την Ιταλία και οι 12 της ομάδας για τη γλωσσική αυτονομία. Σε αυτές τις ψήφους προστίθενται εκείνες των δια βίου γερουσιαστών και κάποιες του Κινήματος Πέντε Αστέρων, του Μπέπε Γκρίλο.

Λίγες ώρες πριν, ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας επιχείρησε να σερβίρει μία… μακαρονάδα με τις προτεραιότητες της κυβέρνησής του, εκ των οποίων η οικονομία, η ανάπτυξη, οι μεταρρυθμίσεις, ώστε να λάβει το πολυπόθητο «si» και να ανασύρει τη χώρα από το βάλτο, όπως ο ίδιος είχε πει την ημέρα της παραίτησης του προκατόχου του, Ενρίκο Λέτα.

Ανεξαρτήτως, πάντως από τις όσες αλλαγές που επιθυμεί να πραγματοποιήσει, αυτό που ήδη έχει καταφέρει, είναι να φέρει έναν αέρα από «ρεντζίσμο», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά τα ιταλικά δημοσιεύματα, μία νεανική νότα σε μία Ιταλία που όπως υποστήριξε ο ίδιος ο «έχει σκουριάσει».

Βέβαια, αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσει ο 39χρονος είναι ότι μερικές φορές οι νέοι οδηγούνται από μία δικαιολογημένη λόγω της ηλικίας τους παρόρμηση, η οποία, όμως, δεν αναιρεί τα λάθη στα οποία πέφτουν και στην περίπτωση του Ρέντζι, οι αντίπαλοί του θα τον περιμένουν στη… γωνία μόλις κάνει το πρώτο λάθος βήμα του.

Σε εκείνο που δείχνει να βαδίζει σωστά είναι ο τρόπος που επικοινωνεί με το κοινό του, όποιο και αν είναι αυτό. Το χάρισμα στο να προωθεί τον εαυτό του και η μαεστρία του στην επικοινωνία απέδειξε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γερουσία. Με την άνεση ενός τηλεοπτικού αστέρα, με ανοιχτό το σακάκι του και το χέρι στην τσέπη, το χαμόγελο ενός ανθρώπου που πιστεύει στον εαυτό του, έκανε λόγο για οικονομία, μεταρρυθμίσεις, προσωπική ευθύνη και όνειρα για μία Ιταλία φρέσκια και ισχυρή.

Όπως ένας σόουμαν, ή σαν άλλος Μπερλουσκόνι, μίλησε όχι μόνο στους γερουσιαστές, αλλά κυρίως στο τηλεοπτικό κοινό επιχειρώντας να κερδίσει τους Ιταλούς που τον παρακολουθούσαν από την κρατική τηλεόραση.

Ίσως για αυτό το λόγο τα χειροκροτήματα που ακούστηκαν στην αίθουσα του Παλάτζο Μαντάμα ήταν ελάχιστα και χλιαρά. Η εικόνα ενός νεαρού άνδρα στην εξουσία με την χαλαρότητα και την άνεση ενός ανθρώπου που η μόνη πολιτική εμπειρία που διαθέτει είναι από τη θέση του δημάρχου, ξενίζει όσους έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα στο πολιτικό καντράν τους, ανεξαρτήτως της επιτυχίας τους.

Πέραν των αρνητικών σχολίων που έλαβε, κυρίως από βουλευτές της Μπερλουσκονικής Φόρτζα Ιτάλια, αλλά και του Κινήματος Πέντε Αστέρων του αντισυστημικού Μπέπε Γκρίλο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, έσπευσε να τον συγχαρεί, δίνοντας του ευχές για την νέα κυβέρνηση.

Πάντως, σε αντίθεση με κάποιους βουλευτές του, ο ίδιος ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πήρε και πάλι με το… μαλακό τον Ρέντζι, υποστηρίζοντας ότι «είναι φαινόμενο» και πως η ομιλία του ήταν εξαιρετική και με αέρα, ανεξαρτήτως «αν δεν αρέσει στους επαγγελματίες πολιτικούς».

Με τη στήριξη του ίδιου του Μπερλουσκόνι και του πουλέν του, Αντζελίνο Αλφάνο, ο οποίος ηγείται της Νέας Κεντροδεξιάς και διατηρεί το υπουργείο Εσωτερικών, ο Ρέντζι έλαβε το πρώτο «ναι» της Γερουσίας και τώρα ξεκουμπώνει το σακάκι του για την σημερινή μάχη του στο ιταλικό Κοινοβούλιο, η οποία παρόλα αυτά θεωρείται λιγότερο απαιτητική από αυτήν στη Γερουσία.